บทสรุปที่ว่า ยก”ร่าง”รัฐธรรมนูญออกมาเพื่อที่จะให้ถูก
“คว่ำ” ในขั้นตอนการทำ “ประชามติ”
เป็นบทสรุปที่ “ระคายหู” อย่างยิ่ง
ไม่ว่าจะเป็นการสรุปมาจากซีกส่วนไหนในทางการเมือง ล้วนสร้างความหงุดหงิด
โดยเฉพาะจาก คณะกรรมการ”ร่าง”รัฐธรรมนูญ
ยิ่งหากมาจากบุคคลอย่าง นายจตุพร พรหมพันธุ์ บุคคลอย่าง นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ
ยิ่งสร้างความหงุดหงิด
ถึงกับอยากจะ “ทิ่ม” ปาก
เพราะ นายจตุพร พรหมพันธุ์ ก็ดี เพราะ นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ ก็ดี เสนอ “บทสรุป” นี้มาตั้งแต่ต้น
แล้ว “บังเอิญ” ก็ถูก
ตัวอย่างก็คงจะยังจำกันได้ในกรณีที่ ยก “ร่าง” รัฐธรรมนูญฉบับของ นายบวรศักดิ์ อุวรรณโณ ถูก “คว่ำ”
ทั้งๆ ที่ทำ “ตามใจแป๊ะ” ทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหาอย่างที่บัญญัติเอาไว้ในรัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราว พ.ศ.2557
ไม่ว่ายินดีสอดไส้ในเรื่องคณะกรรมการ “คปป.” เข้ามาเต็มพิกัด
ยินยอมถึงเพียงนี้ “แป๊ะ” ยังสั่ง “คว่ำ”
กระทั่งเกิดเสียงครหานินทาว่า 1 คว่ำเสียเองเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกคว่ำในชั้น “ประชามติ” โดย “ประชาชน”
เพราะหากคว่ำโดย “ประชาชน” จะเสียหายหลายแสน
ขณะเดียวกันก็เกิดเสียงครหานินทาว่า 1 คว่ำเพื่อสร้างความชอบธรรมในการอยู่ในอำนาจทางการเมืองให้ยาวนานอีกต่อไป
โรดแมปที่ประกาศ ณ กรุงโตเกียว ว่าจะเลือกตั้ง 2559 จึงต้องเลื่อน
กลายเป็นโรดแมปอันประกาศอย่างกึกก้อง ณ กรุงนิวยอร์ก ว่าจะเลือกตั้ง 2560 ทอดเวลาออกไปอีก
ยืนยันว่า “บทสรุป” ของ นายจตุพร พรหมพันธุ์ ถูกต้อง
ยืนยันว่า “บทสรุป” และความเชื่อมั่นของ นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ ถูกต้อง น่าเชื่อถือ
เท่ากับเป็นการเพิ่ม “เครดิต” ให้โดย “อัตโนมัติ”
มาถึงกระบวนการ “ยกร่าง” รัฐธรรมนูญ ฉบับของนายมีชัย ฤชุพันธุ์ จึงถูกมองและประเมิน
ในลักษณะเดียวกันกับฉบับของ นายบวรศักดิ์ อุวรรณโณ
คือ ยกร่างมาเพื่อที่จะให้ “ถูกคว่ำ”
ความหงุดหงิดอันปรากฏจาก คสช. จากรัฐบาลและจากคณะกรรมการยกร่างรัฐธรรมนูญต่อ
“บทสรุป” นี้สะท้อนอะไร
คล้ายกับจะสะท้อน “ความมั่นใจ”
เป็นความมั่นใจว่าคะแนนและความนิยมที่ทะยานถึงร้อยละ 99.5 “ร่าง”รัฐธรรมนูญต้องผ่าน “ประชามติ” แน่นอน
จึงไม่เข้าใจต่อ “บทสรุป” ของ นายจตุพร พรหมพันธุ์
จึงไม่เข้าใจต่อ “บทสรุป” ของ นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ
ความจริงแล้ว ถึง นายจตุพร พรหมพันธุ์ ถึง นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ จะชำแหละ “ร่าง” รัฐธรรมนูญจนกระจุยกระจาย
แต่ก็ส่งผลสะเทือนไม่มากนัก
ตรงกันข้าม ตัว “ยกร่าง” รัฐธรรมนูญที่จะนำเสนอต่อ “สาธารณะ”ในวันที่ 29 มกราคม ต่างหากที่จะเป็นปัจจัยชี้ขาด
ชี้ขาดว่าเป็น “ประชาธิปไตย” หรือไม่เป็น
ชี้ขาดว่าดำเนินไปเพื่อ “สืบทอด” และต่อ “ท่อ” แห่งอำนาจให้กับกระบวนการรัฐประหารหรือไม่
ตรงนี้ต่างหากคือ “คำตอบ” ในทาง “การเมือง”
ตรงนี้ต่างหากคือ คำตอบ “สุดท้าย” ของทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมาเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
วันที่ 29 มกราคม คงได้เห็นกัน
