ท่าที และ คำประกาศ “ยอมรับ” ต่อร่างรัฐธรรมนูญในแบบที่ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ และ นายอนุทิน ชาญวีรกูล แสดงออก
“เข้าตา” คสช.
แม้ว่าลึกๆในทางความคิด “คสช.”จะไม่ชอบนักการเมือง จะไม่ชอบพรรคการเมือง
แต่ฟังเสียง นายสุเทพ เทือกสุบรรณ แล้วสบายใจ
แต่ฟังเสียง นายอนุทิน ชาญวีรกูล แล้วสบายใจ
เหมือนได้ยินเสียง นายสมชาย แสวงการ จากสนช. เหมือนได้ยินเสียง นายวันชัย สอนศิริ จากสปท.
ยิ่งฟัง ยิ่งมั่นใจ
มั่นใจว่าที่เคย “ตำหนิ” และวิพากษ์วิจารณ์นักการเมือง พรรค การเมือง นั้นถูกต้อง
แม้นักการเมืองอย่าง นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จะท้วงก็ไม่สน
ยิ่งฟังเสียงนักการเมืองแบบ นายจาตุรนต์ ฉายแสง หรือ นายจตุพร พรหมพันธุ์ ยิ่งหงุดหงิด
ไม่เพราะเหมือนเสียง นายสุเทพ เทือกสุบรรณ
ไม่เพราะเสนาะหูเหมือนเสียง นายอนุทิน ชาญวีรกูล
หากติดตาม “ความเห็น” จากทหารและจากคสช.อย่างต่อเนื่องก็จะสัมผัสได้ใน “ความมั่นใจ”
ความมั่นใจว่า “ประชามติ” ราบรื่น
พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ถึงกับเน้นอย่างหนักแน่นและจริงใจในสภาพที่ “พรรคการเมือง”ดำรงอยู่
พรรคการเมืองก็ “ไม่แน่” ว่าจะคุมเสียง “ประชาชน” ได้
ที่พรรคเพื่อไทยเคยมีประชาชนกว่า 15 ล้านเสียงเลือก ที่พรรคประชาธิปัตย์เคยมีประชาชนกว่า 10 ล้านเสียงเลือก
ในวันที่ 7 สิงหาคม ก็ใช่ว่าจะ “เหมือนเดิม”
ยิ่งมีนักการเมืองอย่าง นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ออกมายอมรับ “ร่างรัฐธรรมนูญ” ยิ่งเป็นรูปธรรม
เป็นรูปธรรมเหมือนที่ นายอนุทิน ชาญวีรกูล แสดงออก
ท่าทีและความเห็นของบางนักการเมือง ท่าทีและความเห็นของบางพรรคการเมืองนั้นเอง
เสริมและสร้าง”ความมั่นใจ”ให้ “คสช.”
จากรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 มายังรัฐประหารเมื่อเดือน พฤษภาคม 2557
คล้ายกับว่า “เป้า” อยู่ที่พรรคของ”ทักษิณ”
จากมาตรการต่างๆอาจเป็นเช่นนั้น แต่หากติดตามกระบวนการของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยประสานเข้ากับกระบวนการของกปปส.
มิใช่เพียงพรรคของ”ทักษิณ”เท่านั้นหรอกที่ถูกเปิดโปงและโจมตี
หากแต่เป็น”นักการเมือง” และ”พรรคการเมือง”โดยรวม
ตรงนี้เองทำให้ทหารและคสช.มากด้วย “ความมั่นใจ”
