เมื่อวานชวนให้ลองย้อนนึกดูว่า “เสรีมนังคศิลา” กับ “พลังประชารัฐ” ต่างกันที่ตรงไหน
เบื้องหน้าที่แลเห็นได้ไม่ยากก็คือ “ป.พิบูลสงคราม” ประกาศตัวว่าเป็น “หัวหน้าพรรค” อย่างเปิดเผยเพื่อที่จะเป็นนายกรัฐมนตรีต่อไปภายหลังการเลือกตั้ง ส่วน “ป. จันทร์โอชา” ในสมัยนี้ไม่จำเป็นต้องนั่งเก้าอี้ “หัวหน้าพรรคพลังประชารัฐ” แต่ นายอุตตม สาวนายน ที่เป็นหัวหน้าพรรค กลับนั่งเก้าอี้ “รัฐมนตรี” เป็นลูกน้องของนายกรัฐมนตรี “ป.จันทร์โอชา”
ความต่างประการสำคัญระหว่าง “ป. พิบูลสงคราม” กับ “ป. จันทร์โอชา” คือ เป็น “ป.” คนละยุคสมัย คนละเวอร์ชั่น
“ป. พิบูลสงคราม” กล้าเปิดหน้าแสดงตัวตน แต่ “ป. จันทร์โอชา” ไม่เปิดหน้า เก็บอาการเอาไว้ก่อนเพราะ “กติกา” หรือรัฐธรรมนูญที่พรรคพวกบรรจงบัญญัติขึ้นใหม่นั้นให้ “พรรคการเมือง” สามารถเสนอชื่อ “คนนอก” เพื่อเป็น “นายกรัฐมนตรี” ได้
1 ในจอมเก๋าทางการเมืองจากกลุ่มสามมิตร สมศักดิ์ เทพสุทิน จึงกล้าให้สัมภาษณ์ว่า “การเลือกตั้งครั้งนี้ รัฐธรรมนูญฉบับนี้ดีไซน์มาเพื่อพวกเรา ต้องใช้ประโยชน์จากสิ่งต่างๆ เหล่านั้น”
“เสรีมนังคศิลา” เกิดขึ้นมาเพื่อ “ป. พิบูลสงคราม” เปิดเผยและเปิดตัว ไม่ซ่อนเร้นอำพราง
ส่วน “พลังประชารัฐ” เกิดขึ้นมาเพื่อใครก็ให้คอยดูกันต่อไป
คนที่รู้จักมักคุ้นต่างพากันยืนยันว่า “ป. พิบูลสงคราม” เป็นคนตรง เกลียดคนโกง แม้เมื่อมีนายทหารยศสูงๆ พรรคพวกที่ชอบพอกันทุจริต “ป.” ก็ปล่อยให้รับโทษทางอาญา
“ป. พิบูลสงคราม” มีความเป็นผู้ดี ไม่พูดคำหยาบ ไม่เหมือนนายทหารหลายๆ คน ทั้งเมื่อเผชิญหน้าปัญหาอะไร “ป. พิบูลสงคราม” ก็มีความชัดเจน ไม่อ้อมค้อม
ถือความซื่อสัตย์เป็นคุณธรรมที่ยิ่งใหญ่เสียยิ่งกว่าถ้อยคำที่บัญญัติในกฎหมาย
ที่จริงแล้ว เส้นทางชีวิตการเมืองของ “ป. พิบูลสงคราม” น่าจะจบลงด้วยดี
แต่เมื่อไม่ยอมถอนตัวจากวงจรอำนาจ ตั้ง “พรรคเสรีมนังคศิลา” ขึ้นมาและลงเลือกตั้ง จึงถูกกล่าวหาว่า “เลือกตั้งสกปรก” เป็น “เชื้อไฟ” ให้ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ลูกน้องคนสนิทป่าวประกาศ “ความชอบธรรม” ก่อรัฐประหาร
ถ้าจะว่าไป “ป. พิบูลสงคราม” นั้นเสมือน “ซามูไร” ที่สู้รบซึ่งหน้า
ส่วน “ป. จันทร์โอชา” ก็เฉกเช่น “นินจา” ที่ไม่เปิดเผยใบหน้า
ถ้าจะพลาดท่าก็ตรงที่ “อุปนิสัย” หาใช่ “นินจา” ตามตำนานที่ซุ่มซ่อนยาวนาน ลึกลับไร้ร่องรอยไม่ !?!!
