วันที่ 2 ก.พ.ที่เพิ่งผ่านไป หลายคนยังจำได้ว่า เมื่อวันเดียวกันในปี 2557 เป็นวันเลือกตั้งทั่วไปครั้งที่ 27 และเป็นครั้งที่ 3 ภายใต้รัฐธรรมนูญ 2550 หลังจากมีพระราชกฤษฎีกายุบสภาเมื่อวันที่ 9 ธ.ค. 2556 สืบเนื่องจากรัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เสนอร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรม แล้วเกิดม็อบประท้วง โดยมีแกนนำเป็นอดีต ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์ ในนาม “คณะกรรมการประชาชนเพื่อเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข” การชุมนุมลุกลามแม้รัฐบาลยอมถอย ถอนกฎหมาย และยุบสภา แต่ผู้ชุมนุมยกระดับเป็นการขับไล่รัฐบาล ชัตดาวน์กรุงเทพฯเคลื่อนไหวขัดขวางการสมัครรับเลือกตั้ง และขัดขวางการใช้สิทธิเลือกตั้ง ขณะที่พรรคประชาธิปัตย์คว่ำบาตรการเลือกตั้ง
วันที่ 21 มี.ค. 2557 ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าการเลือกตั้งไม่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญ การชุมนุมยืดเยื้อจากต้นเดือน พ.ย. 2556 ไปจนกระทั่งคณะทหาร ออกมายึดอำนาจเมื่อ 22 พ.ค. 2557 การชุมนุมใช้นกหวีดเป็นสัญลักษณ์ ผู้เข้าสนับสนุนมีจำนวนมาก ข้าราชการหลายส่วนแสดงออกอย่างเปิดเผย ปลัดกระทรวงบางกระทรวงได้รับ “นกหวีดทองคำ” เป็นรางวัลตอบแทนความร่วมมือ นอกจากนี้ ยังมีรัฐวิสาหกิจอีกหลายแห่ง สถาบันการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย กิจการของเอกชนอีกหลายแห่ง สื่อหลายค่าย ดารานักแสดง และศิลปินนักดนตรีอีกจำนวนมาก ภายใต้คำขวัญ “ปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง” หลังรัฐประหาร หนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ลงข่าวแกนนำ กปปส. ระบุเบื้องหลังการจัดม็อบว่า ได้หารือกับผู้นำทางทหารตลอดเวลา ส่วนงบประมาณที่ใช้ เป็นเงิน 1,400 ล้านบาท เป็นเงินแกนนำ 400 ล้านบาทและเงินบริจาค 1,000 ล้านบาท
ย้อนกลับไปมองเหตุการณ์ต่างๆ จากปัจจุบัน จะเห็นว่า การล้มเลือกตั้ง 2 ก.พ. 2557 มาจากความจงใจของกลุ่มบุคคล ที่ต้องการถอนรากถอนโคน “ระบอบทักษิณ” และต้องการเป็นผู้ใช้อำนาจรัฐเพื่อปฏิบัติการ ดังกล่าว แต่ขณะเดียวกัน ได้ทำลายโอกาสของประเทศชาติ ในการใช้สันติวิธี และเจตนารมณ์ของประชาชน ในการแก้ปัญหาของชาติ และส่งผลกระทบให้เกิดความเสียหายด้านต่างๆ อย่างมหาศาล และเป็นบทพิสูจน์อีกครั้งว่า การใช้อำนาจเบ็ดเสร็จจากรัฐประหาร ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ และยังนำไปสู่ปัญหาใหม่ๆ อีกมาก การเลือกตั้ง 24 มี.ค. 2562 นี้ จะบอกอีกครั้งว่า ประชาชนต้องการอะไรแน่ และตรงกับที่ผู้มีอำนาจพยายามพร่ำบอกหรือไม่
