เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายสุชาติ สวัสดิ์ศรี ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ หนึ่งในนักเขียนที่ออกมาแสดงจุดยืนไม่
และผลก็คือ “โชกเลือด” มาเรื่อยจากทั้งสองฝั่งข้าง (เพราะ “นักการเมือง” ส่วนใหญ่หายหน้าไปอยู่ใน Safe Zone หมด)
และที่ว่า “โชกเลือด” นั้นก็มีมาจากทั้งสองฝั่ง เช่นข้างเหลืองก็ว่าเป็น “ควายแดง” ส่วนข้างแดงก็ว่าเป็น “นีโอสลิ่ม”
ในทางการเมืองที่ผ่านมา ผมไม่ใช่ “เสื้อแดง” และเคยขึ้นเวที “เสื้อเหลือง” ในช่วงก่อนปี 2549 “ไม่เอาทักษิณ” มาก่อนด้วย แต่ผมก็ติดตามความเป็นไปต่างๆ มาห่างๆ และชัดเจนว่าตัวเองบอกลา “เสื้อเหลือง” กลุ่มพันธมิตรฯ และพรรคประชาธิปัตย์มาตั้งแต่เมื่อครั้งที่มีการเสนอแนวทางเรื่อง “นายกคนนอก” “นายกพระราชทาน” “นายก ม.7” และไม่เห็นด้วยกับวิธีคิดแบบชัยอนันต์ สมุทวณิช ปราโมทย์ นาครทรรพ ประมวล รุจิรเสรี เรื่อง “ราชประชาสมาศรัย” และเรื่องการ “ถวายพระราชอำนาจคืน” พูดง่ายๆ ก็คือไม่เอาด้วยกับพวก “นํ้าเงินแท้” ทั้งหลายนั่นเอง
เมื่อเกิดรัฐประหารของ “บิ๊กบัง” ในปี 2549 ผมถอยห่างจาก “เสื้อเหลือง” มาไกลแล้ว ยิ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์นองเลือด “ใช้กำลังทหารปราบประชาชน” ในปี 2553 ผมก็บอกลาพรรคประชาธิปัตย์อย่างเด็ดขาด และมีความเห็นใจ “คนเสื้อแดง” ในฐานะมวลชนชั้นล่างที่เป็นฝ่ายถูกกระทำมากขึ้น (เช่นเรื่อง ม.112 ) แต่ผมก็ยังไม่ใช่ “เสื้อแดง” อยู่นั่นเอง เมื่อครั้ง “พ.ร.บ.เหมาเข่ง” ก็ยังสองจิตสองใจ แม้จะถูกชักชวนจากหลายคนทางฝั่ง “เสื้อเหลือง” ที่คุ้นเคยกัน ผมก็ไม่เอาด้วย ไม่เห็นด้วยกับท่าที วิธีการ และขบวน “เป่านกหวีด” ของ กลุ่ม กปปส. เมื่อรัฐบาลยิ่งลักษณ์ “ล้างไพ่” ประกาศให้มีการเลือกตั้ง ทั้งพรรคประชาธิปัตย์ (บางส่วน) และ กปปส.ก็กลับขัดขวางการเลือกตั้ง โดยอ้างเรื่อง “ปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง” ใช้วิธีสามานย์ ปิดถนน ปิดเมือง ปิดสถานราชการ และนั่นก็คือการสมรู้ร่วมคิด สนับสนุนให้เกิดการทำรัฐประหารของ คสช.เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2557 หมุนวนประเทศกลับเข้าสู่ด้านมืด ที่ใช้เวลาผลาญชาติ ผ่านการใช้เงินภาษีของประชาชนโดยไม่มีการตรวจสอบ มาเกือบ 5 ปีแล้ว
ในฐานะปัจเจก สิ่งที่ผมพอจำทำได้ ก็เพียงแค่แสดงความชัดเจนว่าต้องการยืนอยู่ข้างความถูกต้อง และแสดงให้ปรากฎมาตั้งแต่ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม 2557 ยืนยัน “หลักการ” เรื่องเสรีภาพ ความเป็นธรรม การมีส่วนร่วม สิทธิมนุษยชน และยืนยัน “จุดยืน” เรื่อง “ประชาธิปไตย” ที่ต้องการ “ยุติสถานะรัฐประหาร” ของ คสช.มาตั้งแต่นั้นจนบัดนี้
ผลก็คือ “โชกเลือด” มาตลอด
บัดนี้เชื่อว่าจะมีการเลือกตั้งในวันที่ 24 มีนาคม 2562 แล้ว ก็หวังในทางบวกว่าจะได้ยุติ “สถานะรัฐประหาร” และ “การสืบทอดอำนาจ” ของ คสช.
ฝันนี้จะเป็นจริงหรือไม่ ขอเพื่อนพ้องในแวดวงและผู้ที่ติดตาม ฟบ.ของผมมาตลอดเกือบ 5 ปี คงจะเข้าใจผมอยู่บ้าง และร่วมกันออกไปใช้สิทธิ์ “คนเท่ากัน” ให้มากที่สุด เพื่อเลือกพรรคการเมืองฝ่ายประชาธิปไตย ที่มีความชัดเจนว่า ไม่ต้องการ “การสืบทอดอำนาจของ คสช.”
