ชัยชนะของ โรดริโก ดูแตร์เต ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีฟิลิป ปินส์
อาจทำให้เกิดอาการ”ช็อก”
เหมือนๆกับความแน่ชัดยิ่งขึ้นเป็นลำดับว่า โดนัลด์ ทรัมป์ จะได้รับความไว้วางใจให้เป็นตัวแทนพรรครีพับลิกัน
ไปต่อกร กับ ฮิลลารี คลินตัน
นี่คือการปรากฏตัวของ “คนหน้าใหม่” ในแวดวงการเมือง ไม่ว่าจะเป็นของฟิลิปปินส์ ไม่ว่าจะเป็นของสหรัฐ
ใหม่เพราะมิได้สังกัด “ตระกูลเก่า”
โรดริโก ดูเตอร์เด เป็นนักการเมืองแน่นอน แต่ก็ถือได้ว่าเป็นนักการเมือง “บ้านนอก”ไม่มีกลิ่นอาย”มาร์กอส” ไม่มีกลิ่นอาย”อาควิโน”
ยิ่ง โดนัลด์ ทรัมป์ ยิ่งไม่เคยผ่านสนามการเลือกตั้งไม่ว่า ส.ส.ไม่ว่า ส.ว. ไม่ว่าผู้ว่าการรัฐ
พื้นฐานของเขาคือ “นักธุรกิจ”
การทะยานขึ้นมาของ โดนัลด์ ทรัมป์ กระทั่งเอาชนะ เจบ บุช หรือ ครูซ มาได้
ถือว่า “เหนือ”ความคาดหมาย
เพราะมิได้มี “เครือข่าย”ในทางการเมืองมาก่อน โดยเฉพาะภายในพรรครีปับลิกัน
เป็นการทะยานเพราะ “บุคลิก”ส่วนตัวแท้ๆ
เช่นเดียวกับ การทะยานกระทั่งกำชัยของ โรดริโก ดูแตร์เต ที่หาเสียงด้วยความห่าม ห้าว เล่นงานพวก”อาควิโน”สถานเดียว
คะแนนและความนิยมที่ได้มาแสดงว่า “ชาวบ้าน” ส่วนหนึ่งชอบ
ต้องการ”ตัวแทน”แบบนี้
เหมือนกับบุคลิกที่ห่ามและห้าวในแบบ โรดริโก ดูแตร์เต หรือ โดนัลด์ ทรัมป์
คือ “จุดอ่อน” ของ “การเมือง”
ก็ดังที่ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เคยสรุปอย่างรวบรัดนานมาแล้วว่า
ประชาชนอย่างไร “นักการเมือง”ก็อย่างนั้น
กระนั้น กระบวนการเมืองแบบ”ประชาธิปไตย”ก็มี”ข้อดี”อันเด่นชัด
นั่นก็คือ โรดริโก ดูแตร์เต มีกำหนดดำรงตำแหน่งแน่นอน
นั่นก็คือ โดนัลด์ ทรัมป์ มีกำหนดเวลาในตำแหน่งประธานาธิบดีที่แน่นอน
หาก 4 ปีไม่มี “ผลงาน” ก็ต้อง “ไป”
นี่ย่อมต่างจากการเมืองใน”ระบบพิเศษ”ที่มาด้วยอำนาจของปืน มาด้วยกระบวนการ”รัฐประหาร”
“ประชาชน” ไม่มีโอกาส “เลือก”
“ประชาชน”ไม่รู้ว่าจะอยู่ใน”อำนาจ”ไปนานแค่ไหน
