เป็นที่ฮือฮา ทำเอาฟ้า (สายมโน) ตาร้อนเป็นแถบๆ เมื่อมีภาพ ขุ่นพ่อธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ซิ่งมอ’ไซค์ให้ ‘คุณวิ’ ภริยาตัวจริงซ้อนท้ายหวานชื่น อ๊ะ! แน่นอน อยากรู้สุด ณ จุดนี้ คือเส้นทางความรักของทั้งคู่ซึ่งเจ้าตัวเคยเล่าให้นักเขียน นักสัมภาษณ์ชื่อดัง อย่าง วรพจน์ พันธุ์พงศ์ บันทึกไว้อย่างละเอียด ถ่ายทอดลงในหนังสือ “Portrait ธนาธร” ‘มติชนออนไลน์’ ขอคัดมาให้เหล่าฟ้าๆ ทั้งหลายได้รับทราบร่วมกัน ดังนี้ 
เจอกันที่ไหน? ญี่ปุ่น ครั้งแรก ค่อยๆ คุยกันมา ใช้เวลาพอสมควร ผมชอบคนเก่ง แล้วแฟนผมก็เป็นคนเก่ง คนเชียงใหม่ มาเรียนกรุงเทพฯ ได้ทุนต่อโทไฟแนนซ์ที่ญี่ปุ่น จบแล้วทำงานที่นั่น ก่อนจะย้ายกลับมาทำแบงก์ทหารไทย ลาออกจากงานอายุประมาณ 30 ปี มีลูก 31 อายุเท่ากัน ตอนลาออก เขามีเก็บในบัญชีห้าหกล้านแล้ว
พื้นฐานเป็นคนมีฐานะมั้ย ? คนชนชั้นกลางในเชียงใหม่ ก็ไม่ได้รวย ตอนเขาเด็กๆ ที่บ้านเป็นร้านของชำ นึกออกมั้ย เดินไปตามถนน เจอห้องแถวห้องหนึ่ง ข้างในขายของชำ
ความสัมพันธ์เป็นยังไง อะไรทำให้รัก? โชคดี ตั้งแต่คบกัน เราไม่คุยเรื่องงาน เขาไม่ก้าวก่ายงาน ชีวิตส่วนตัว ดังนั้น มันไม่มีเหตุผลให้ทะเลาะกัน เราไม่ได้ทำงานด้วยกัน ต่างคนต่างทำงาน ผมไม่ไปยุ่งงานเขา เขาไม่มายุ่งงานผม คนที่มันทะเลาะกัน มันยุ่งเรื่องงานกัน สองเราไม่มีปัญหาด้านเศรษฐกิจ มันก็ไม่ต้องทะเลาะกัน ถ้ามี จะเริ่มแล้ว ดังนั้นคบกันมาสิบกว่าปี ทะเลาะกันครั้งเดียวเองนะ ที่จำได้ ผมทำให้เขาร้องไห้ครั้งเดียวในชีวิต
ก่อนมีลูกหรือหลัง? หลัง ตอนมีลูกทีแรกอยู่บ้านแม่ มีลูกกันสองคน คนที่สามถึงย้ายออกมา โดนแม่ไล่ แม่งวุ่นวายฉิบหายแล้ว ออกไปได้แล้ว คือมีลูกคนแรก อยู่ด้วยกัน มีลูกคนที่สองอยู่กับแม่ มีลูกคนที่สามถึงออกมา มาสร้างบ้านใหม่ เรื่องสร้างบ้านก็ชัด ห้องเดียวที่ผมดูคือห้องสมุด ห้องอื่นๆคุณวิอยากได้อะไร ทำไปเลย เพื่อไม่ให้ทะเลาะกัน ห้องสมุดจะเป็นยังไงเรื่องของผมนะ คุณอย่ามายุ่ง แต่ห้องอื่นทั้งบ้าน คุณเอาไปเลย เอาไปทำอะไร เอาไปเลย แบบนี้ จบ
เรื่องทะเลาะที่ว่าคืออะไร? เรื่องบ้านนี่แหละ คือบ้านพอมันสร้างออกมาแรกๆ ก็มีปัญหาเยอะมาก บ้านปกติ เดี๋ยวไฟกะพริบ มันไม่ยอมเปิด ไม่ยอมปิด ไอ้ปัญหาทั่วไป น้ำรั่วซึม บ้านคนรวยก็มีปัญหาเหรอ? ก็มี เดี๋ยวน้ำรั่ว ผ้าเปื้อน เยอะแยะไปหมด ผมก็ไม่ใส่ใจ คุณไปแก้ละกัน วันหนึ่งจำไม่ได้ว่ามันเป็นอะไร แต่รู้ว่าเข้าบ้านไม่ได้ ผมเข้าบ้านไม่ได้ แฟนอยู่ข้างในหรือไม่อยู่ไม่แน่ใจ นานแล้ว ผมเข้าไม่ได้ โมโหมาก ไม่รู้จะทำยังไง หลายครั้งแล้วด้วยที่เข้าไม่ได้ เพราะกุญแจใช้ไม่ได้ อะไรประมาณนั้น นั่นไม่สำคัญ เอาว่าเข้าบ้านตัวเองไม่ได้ ผมเลยไปหยิบขวานในห้องเก็บของมา แล้วจามไอ้ช่องประตู ลูกบิด จาม ทุบๆๆๆ แล้วเข้าไปนอน ตื่นเช้ามา เขาลงมาเห็น เขาร้องไห้ ก็เป็นครั้งเดียว มันเข้าบ้านไม่ได้ ไม่รู้ทำไง ต้องเข้าบ้านน่ะ ผมนึกไม่ออก ไปหยิบขวานมาจามปังๆๆๆ เศษกระจาย และด้วยความโมโห ผมก็ไม่เก็บด้วย โยนขวานทิ้งไว้ตรงนั้น เศษไม้เหล็ก กองตรงพื้น เดินเข้าบ้าน นอน แฟนผมตื่นมาเจอ ร้องไห้ ครั้งเดียว
คุยยังไงให้ดีขึ้น? จำไม่ได้ ไม่ได้โกรธกันนาน ไม่ยากมาก ที่ผ่านมา ผมคุยกับเขาแฟร์ๆ ว่าเรื่องอะไรที่เขาดูแล ผมจะยุ่งให้น้อยที่สุด บ้าน เขาดูแล จะเป็นยังไงก็ปล่อยให้เขาดูแล มันจะเป็นยังไงก็ไม่เข้าไปยุ่ง เรื่องลูกส่วนใหญ่ปล่อยให้เขาดูแล พยายามคุยให้ชัดว่าใครดูแลตรงไหน มันจะได้ไม่ทะเลาะกัน พยายามแบ่งพื้นที่ ข้อดีอีกอย่างคือ ผมเป็นคนเดินทางเยอะ ถ้าเดือนปกติ หนึ่งในสาม ผมน่าจะอยู่ต่างประเทศ
นั่นคือก่อนมาทำงานการเมือง? ใช่ๆ ผมไปจีน ญี่ปุ่น เวียดนาม ไปอเมริกา งานมันต้องบินบ่อย มันทำให้เรามีสเปซ มีระยะห่างจากกันพอสมควร สมมุติกำหนดไปสิบวัน แต่ไปสี่ห้าวันมันก็เริ่มคิดถึงแล้ว คิดถึงครอบครัว พอกลับมาเจอกันมันเลยดี มันไม่เหมือนพวกที่ทะเลาะกันส่วนใหญ่ตัวติดกัน ทำงานด้วยกัน ที่ทำงานเดียวกัน ธุรกิจเดียวกัน บริษัทเดียวกัน บ้านอยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมง อยู่ด้วยกันตลอดพวกนี้ทะเลาะกัน ของผมมีระยะห่าง เราไม่มีปัญหาเศรษฐกิจด้วย และทำเรื่องพื้นที่ให้มันชัดด้วย
บางคนชอบตัวติดกัน ? แล้วแต่ เราชอบสเปซ เวลากลับมาเจอ ทำให้อยากเจอ คิดถึง
ตกลงว่ารักผู้หญิงคนนี้ตรงไหน? รักทุกตรง ไม่มีอะไรพิเศษ แต่คุณวิเขาเป็นคนใจเย็น จิตใจดี ไม่เรื่องมาก ไม่หยุมหยิม ผมนี่ไม่เอาเลย และเคยคบผู้หญิงมาเยอะ คนไหนที่จู้จี้ จุกจิก อยู่ที่ไหนแล้ว กินข้าวหรือยัง วันนี้กลับบ้านกี่โมง เอ ทำไมไม่พาไปดูหนัง ไม่ได้ดูหนังกันนานแล้ว คือนึกออกมั้ย แบบนี้ เบื่อ ผมไม่เอา ผมรับไม่ได้ ยุ่งกับชีวิตผมเยอะ คุณวิไม่ค่อยยุ่ง คือใจเย็น และเป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่เด็กๆ มาเจ๊าะแจ๊ะ คุณวิเป็นพี่คนโต พี่น้องสามคน ตอนเขาเรียนจบ บ้านล้มละลายพอดี เขาเป็นคนเจรจารีไฟแนนซ์กับแบงก์ เป็นคนไปทำงานแล้วเอาเงินจ่ายแบงก์ แล้วซื้อบ้านใหม่ ซื้อบ้านใหม่ให้แม่ แล้วเขามาซื้อบ้านของเขาเอง ยังมีเงินเหลือเก็บอีก เขาเป็นคนแบกรับภาระครอบครัว ช่วงวิกฤตปี 40 เขาอายุเท่าผม แต่เขาสอบเทียบ ดังนั้น ปี 40 ผมเข้า แต่เขาเกือบจบ พอเขาจบ ที่บ้านเป็นหนี้พอดี เขาไปเจรจารีไฟแนนซ์ เป็นเสาหลักของบ้าน ดังนั้น เขาเป็นผู้ใหญ่ ตอนเราเจอกันเขายี่สิบเจ็ด ยี่สิบแปด ราวๆนั้น เราอยู่ด้วยกันก่อน มีลูกก่อนแต่งงาน ผมปฏิเสธการแต่งงาน เราไม่ได้แต่ง จนสุดท้ายทนแรงกดดันไม่ไหว คือแรงกดดันฝั่งครอบครัวแฟน ผมไม่อยากแต่ง ผมไม่เชื่อในการแต่งงาน เราเชื่อว่าการแต่งงานไม่ใช่เครื่องการันตี ว่าแต่งแล้วจะอยู่กันยาว มันไม่มีอะไรรับประกัน ช่วงแรกเลยอยู่กันโดยไม่แต่งงาน ถ้าจำไม่ผิด มีลูกสองคนแล้วด้วยมั้ง ถึงแต่งงาน
พิธีแต่ง? มีๆ รู้สึกจะมีลูกสองคน หรือคนเดียววะ จำไมได้ แต่อยู่กันมานานแล้ว ห้าหกปีแล้วมั้ง ก็พิธีไม่ใหญ่ จัดโรงแรมปกติ ทำไปเพื่อครอบครัวฝั่งเจ้าสาวจะได้เลิกบ่นซะทีว่าทำไมไม่แต่งงาน ซึ่งฝ่ายเราก็…ทำไมต้องแต่งงานวะ อยู่ด้วยกัน แต่งหรือไม่ ไม่ได้มีผล
