ม.116 ที่ ธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ หัวหน้าพรรคอนาคตใหม่โดนนั้นเป็นคดีอาญาทั่วไป ไม่มีอะไรซับซ้อน เพียงแต่มาตรานี้อยู่ในหมวด “ความมั่นคง” กลับบัญญัติเปิดทางให้เจ้าพนักงานใช้ “ดุลพินิจ” ได้ค่อนข้างกว้างขวาง
เช่นบัญญัติว่า เพื่อให้เกิดความปั่นป่วน หรือกระด้างกระเดื่องในหมู่ประชาชน ชวนให้สับสนว่าพฤติการณ์แบบไหนที่กระทำเพื่อให้เกิด “ความปั่นป่วน” และอย่างไรที่ว่า “กระด้างกระเดื่อง” ?
ไม่เชื่อฟัง คัดค้านด้วยการพูด การเขียน หรือใช้อวัยวะอื่นใดแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ กระด้างกระเดื่องหรือไม่ จะพัฒนาไปจนถึงขนาดจะก่อความไม่สงบขึ้นในราชอาณาจักรกันเลยอย่างนั้นหรือ
ที่จริงการกล่าวหานายธนาธรถือเป็นเรื่องปกติ กล่าวคือ “ฝ่ายกล่าวหา” จะร้องทุกข์กล่าวโทษอะไรใครก็ว่ากันไป ที่สุด “ฝ่ายถูกกล่าวหา” ก็มักจะมอบหมายให้ “ทนายความ” ไปสู้ความหรือแก้ข้อกล่าวหากันไปตั้งแต่ชั้นสอบสวน ชั้นอัยการ และชั้นศาล
แต่ใน “คดีธนาธร” นั้น ที่ผู้คนรู้สึกได้ถึง “ความไม่ปกติ” ก็ตรงที่ต้องไปขึ้นศาลทหาร
ไม่ใช่เรื่องมาตรฐาน ไม่ใช่เรื่องเชื่อถือ หรือไม่เชื่อถือ
แต่เป็นเรื่องของ “คู่กรณี”
นั่นคือ ฝ่ายหนึ่งเป็นตัวแทนของ คสช. กับฝ่ายหนึ่งเป็นบุคคลธรรมดาที่ “เห็นต่าง” ไปจากผู้ที่มีอำนาจรัฐ
ฝ่ายกฎหมายของ “คสช.” แจ้งความดำเนินคดี “ธนาธร”
แล้ว “คสช.” เป็นใคร
“คสช.” ก่อการรัฐประหารเมื่อ 22 พ.ค.2557 “หัวหน้า คสช.” เป็นนายกรัฐมนตรีและยังมีอำนาจรัฐมาจนถึงวันนี้
ควรจะต้องยอมรับว่า “คสช.” เป็นคณะบุคคลที่เกิดขึ้นใน “ภาวะไม่ปกติ”
ได้ “อำนาจรัฐ” มาก็ด้วยวิธีที่ผิดปกติ !
ถึงจะส่งโฆษกสาวออกมาชี้แจงว่า “ศาลทหาร” เป็นกระบวนการยุติธรรมปกติ เป็นไปตามกระบวนการขั้นตอนต่างๆ ที่ปกติ นายธนาธรสามารถต่อสู้คดีได้ตามกติกาทุกอย่าง มีมาตรฐานเช่นเดียวกับศาลยุติธรรม ก็ยังนับว่า “แปลก”
ก็ถ้ามั่นใจในตุลาการเสมอกันตามที่ให้โฆษกออกมาแถลงจริงๆ ทำไม “คสช.” ไม่เลิกส่ง “คดีคนเห็นต่าง” ไปขึ้นศาลทหาร
กระชับอำนาจมาเกือบ 5 ปี วันนี้มีการเลือกตั้ง บรรยากาศทุกด้านเริ่มคลี่คลายไปในทางที่ดี การที่ยังใช้ “ม.116” จัดการกับ “คนเห็นต่าง” โดยอาศัยคำสั่ง คสช.ที่ 37/2557 อยู่อีกนั้นนับเป็นเรื่องที่ไม่ปกติ
“ศาลทหาร” นั้นใช้กันในสถานการณ์ที่ไม่ปกติ
หรือว่ายังมี “ความไม่ปกติ” อันเนื่องมาจาก “ความไม่มั่นคงของ คสช.” !?!!
