ในคณะรัฐมนตรี 36 คน ของรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา (ภาคเลือกตั้ง) มีส่วนผสมมาจาก 4 กลุ่ม
กลุ่มแรก เกือบ 1 ใน 3 เป็น “คนหน้าเดิม” จากรัฐบาล คสช.
ไล่ไปตั้งแต่นายกรัฐมนตรี รองนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีคลัง รัฐมนตรีพลังงาน รัฐมนตรีกลาโหม รัฐมนตรีช่วยกลาโหม รัฐมนตรีมหาดไทย รัฐมนตรีต่างประเทศ และรัฐมนตรีอุดมศึกษาฯ
กลุ่มที่สองเป็น “ขาใหญ่” ผู้มีคุณูปการที่ “ไม่อาจปฏิเสธได้” นั่งเก้าอี้รัฐมนตรีอุตสาหกรรม รัฐมนตรียุติธรรม และรัฐมนตรีช่วยเกษตรและสหกรณ์
กลุ่มที่สาม สาย “กปปส.” ที่คล้ายสะพานเชื่อมจากรัฐสภาสู่ท้องถนน จนกระทั่งจบลงที่ “รัฐประหาร” ก็พาเหรดกันเป็นรัฐมนตรี เช่น ศึกษา, ประจำสำนักนายกฯ, ดิจิทัล และรัฐมนตรีช่วยคมนาคม
กลุ่มสุดท้ายถึงจะเป็นพรรคการเมือง มีสถานะคล้าย “ตัวประกอบ” ในภาพยนตร์
กว่าจะผสมพันธุ์กันลงตัวใช้เวลาไปกว่า 100 วัน
จากนี้ไปรัฐบาลประยุทธ์ (ภาคเลือกตั้ง) ที่อาศัยเวทีเลือกตั้งเป็นช่องทางเปลี่ยนถ่ายอำนาจจาก “คสช.” สู่ “พปชร.” จะมี “250 ส.ว.” เป็นเปลือกหอยที่ห่อหุ้มอุ้มชู
โมเดลนี้มีบ่อยในประวัติศาสตร์
ครั้งหนึ่งเมื่อ จอมพล ป. พิบูลสงคราม เห็นท่าว่า รัฐบาลที่มาจากการรัฐประหารจะไปไม่รอดก็ถีบหัวเรือทิ้งกล่าวว่า “ทหารไม่ควรยุ่งกับการเมือง” ให้เขียนกติกาใหม่ ให้มีพรรคการเมือง จัดตั้งพรรคและกวาดต้อน ลูกน้องบริวารเข้าพรรค
พอเลือกตั้งก็ชนะตามแผน ได้เป็นฝ่ายจัดตั้งรัฐบาล
แต่ไม่นาน “หอกข้างแคร่” ก็ก่อรัฐประหารล้มรัฐบาล ป.พิบูลสงคราม (ภาคเลือกตั้ง)
วันนี้รัฐบาล ป.จันทร์โอชา (ภาคเลือกตั้ง) ก็กำลังถูก “อดีตผู้นำรัฐประหาร” ทักว่า “ถ้ารัฐบาลนี้ไม่สามารถแก้ปัญหาคอร์รัปชั่นและความแตกแยกได้อาจเกิดรัฐประหารขึ้นอีก”
“บิ๊กบัง” พล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน เป็นรุ่นพี่ที่กำลังทหารและอาวุธยุทโธปกรณ์ของกองทัพล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งเมื่อ ก.ย.2549
แต่ “เสียของ” !!
ไม่ได้เป็นนายกรัฐมนตรี
น่าจะอารมณ์ค้างในเวลาต่อมาจึงตั้งพรรคการเมือง ผันตัวสู่สนามเลือกตั้ง แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ปัจจุบันยังพอจะมีที่ ได้นั่งเป็น “ที่ปรึกษาพรรคชาติไทยพัฒนา”
แต่คำให้สัมภาษณ์สื่อต่างประเทศของ “บิ๊กบัง” ที่ว่า “รัฐประหารยังจำเป็นสำหรับประเทศไทย” นั้น เป็นการทำร้ายประเทศชัดๆ
ทำไมไม่มีใครสักคนในรัฐบาลสะดุ้งสะเทือนตีฝีปากกล้าออกมาตำหนิ
หรือว่า ที่นี่ประเทศไทย
การเรียกหา “เสรีประชาธิปไตย” ถูกชิงชังต่อว่า
แต่ปลาบปลื้มชื่นชมกับรัฐประหาร !?!!
