ไม่ว่า นายวิษณุ เครืองาม ไม่ว่า นายปิยบุตร แสงกนกกุล ล้วนอยู่ ในฐานะนักกฎหมาย
ทั้งยังเป็นนักกฎหมายในระดับ “ดุษฎีบัณฑิต”
ไม่ว่า นายวิษณุ เครืองาม ไม่ว่า นายปิยบุตร แสงกนกกุล ล้วนเคยเป็นอาจารย์สอนกฎหมาย ทั้งยังศึกษาและเขียนในเรื่องของกฎหมายรัฐธรรมนูญมาแล้ว
ย่อมเจนจบในมาตรา 161 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 มาเป็นอย่างดี
แทบจะ”ท่องจำ”ได้ทุกถ้อยคำ ทุกบรรทัดที่เขียนเอาไว้
นายวิษณุ เครืองาม ก็ร่วมและได้ยินที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นำในการถวายสัตย์ปฏิญาณเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคมมา
แล้วเหตุใดจึงไม่สามารถตอบ ไม่สามารถอธิบาย
สังคมคลางแคลงสงสัยตั้งแต่ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ได้ยกมือหารือกับ นายชวน หลีกภัย ในฐานะประธานรัฐสภา เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม มาแล้ว
สงสัยทั้งต่อการตั้งข้อสังเกตของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล
สงสัยทั้งต่อการตัดบทของ นายชวน หลีกภัย ทั้งๆที่เห็นว่าเป็นเรื่องร้ายแรง
คำถามก็คือเป็นเรื่องร้ายแรงกับใคร
เป็นเรื่องร้ายแรงเพราะ นายปิยบุตร แสงกนกกุล นำเรื่องนี้มาเป็นข้อหารือ หรือว่าเป็นเรื่องร้ายแรงเพราะการกล่าวคำถวายสัตย์ปฏิญาณไม่ครบถ้วนสมบูรณ์จริง
ขณะเดียวกัน ไม่ว่าความรู้สึกของ นายชวน หลีกภัย และ นายวีระกร คำประกอบ ที่ประท้วงแสดงความไม่เห็นด้วยล้วนอ้าง เหตุผลว่า ไม่ได้ดูคลิปและสงสัยว่าอาจมีการตัดต่อคลิปก็ได้
ได้เสนอคำถามตามมาโดยอัตโนมัติว่า เหตุใดไม่ทำความกระจ่างด้วยการเอาคลิปข่าวจากราชสำนักเข้ามาตรวจสอบว่าเป็นจริงหรือเป็นเรื่องของการตัดต่อ
หากทำเช่นนี้ในตอนนั้นความเคลือบแคลงก็คงไม่บังเกิด
ความเคลือบแคลงสงสัยในที่นี้กำลังขยายไปในลักษณะอันอาจ บานปลายได้ในเมื่อนักกฎหมายระดับ นายวิษณุ เครืองาม ก็ไม่ ยอมตอบ ไม่ยอมชี้แจง
ทั้งๆที่มิได้เป็นเรื่องที่ยากแก่การพิสูจน์ เพราะอย่างน้อยก็มี การบันทึกเป็น”ข่าวราชสำนัก”อย่างเด่นชัด
เพียงตรวจสอบจาก”ข้อเท็จจริง”นี้ก็ได้คำตอบ
