ไม่ว่าใครที่อยู่ในฐานะเป็น”กุนซือ”ทางการเมืองและทางกฎหมายให้กับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา คงเริ่มตระหนักแล้วว่าปัญหาที่รออยู่เบื้องหน้าขณะนี้ไม่หมู
โดยเฉพาะปัญหาว่าด้วยการถวายสัตย์ปฏิญาณตน
จากที่ปรากฏในวันที่ 16 กรกฎาคม มายังวันที่ 16 สิงหาคม เด่นชัดอย่างยิ่งว่า “บาน”
มิใช่บานอยางธรรมดาหากแต่ทำท่าว่า”บานทะโร่”
กระบวนการเตะถ่วงผ่าน”ผู้ตรวจการแผ่นดิน”อาจเคยราบรื่นในกรณี”เจ้าหน้าที่รัฐ” แต่พลันที่มาถึง”การถวายสัตย์ปฏิญาณตน” เริ่มจะไม่ใช่เสียแล้ว
เพราะในรัฐธรรมนูญยังมีมาตรา 152 รออยู่ เลี่ยงอย่างไรก็ไม่มีทางหลุดพ้นไปได้
ถึงแม้ว่ามาตรา 152 จะแตกต่างไปจากมาตรา 151 เพราะว่าเป็นการอภิปรายทั่วไปในลักษณะของ”การสอบถาม” มิได้เป็นการอภิปรายทั่วไปเพื่อลงมติไม่ไว้วางใจใจ
กระนั้น การสอบถามทั่วไปก็ใหญ่กว้างมหึมาเหมือนกับมหาสมุทรก็ไม่ปาน
หากฟังจากแถลงของ 7 พรรคร่วมฝ่ายค้านก็ชัด
นั่นก็คือ จะไม่จำกัดอยู่แต่เพียงกรณีการถวายสัตย์ปฏิญาณตนเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม เท่านั้น หากแต่ยังขยายไปยังการประชุมรัฐสภาเพื่อแถลงนโยบายระหว่างวันที่ 25-27 กรกฎาคมอีกด้วย
นั่นก็คือ เป็นการแถลงที่ไม่ได้ปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 163 อย่างครบถ้วน
นั่นก็คือ ไม่มีการแจ้งงบประมาณและแหล่งที่มาของงบประมาณในการดำเนินนโยบายตามที่แถลงเป็นนโยบายเร่งด่วน
ถนนทุกสายกำลังพุ่งเข้าใส่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
หากนับจากวันที่ 5 มิถุนายน ที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้รับ การขานชื่อให้เป็นนายกรัฐมนตรีจาก 251 ส.ส.ผนวกเข้ากับ 249 ส.ว.
จาก 5 มิถุนายน ผ่าน 5 สิงหาคม ก็เป็นเวลาเพียง 2 เดือนเท่านั้น
เป็น 2 เดือนที่มากด้วยมรสุมทางการเมือง
เป็น 2 เดือนที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ตกเป็น”จำเลย”
