จังหวะก้าวของ “จินตนาการใหม่ ข้อตกลงใหม่ รัฐธรรมนูญใหม่” อันคิกออฟโดย พรรคอนาคตใหม่ ที่เชียงใหม่และตามมาด้วยสงขลาเริ่มส่งผลอย่างเป็นรูปธรรม
ไม่เพียงแต่สัมผัสได้จากการยื่นญัตติขอจัดตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญเพื่อนำไปสู่การแก้ไขรัฐธรรมนูญโดย 7 พรรคฝ่ายค้าน
หากแต่ที่เห็นได้ชัดคือ น้ำเสียงที่แสดงความเห็นด้วยในหลัก การอันมาจากบางส่วนใน พรรคชาติไทยพัฒนา และรวมถึงการขับ เคลื่อนอีกขั้นตอนหนึ่งของ พรรคประชาธิปัตย์
อย่างน้อยท่าทีของ นายเทพไท เสนพงศ์ ก็ยืนยันว่าจะเสนอในที่ประชุม ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์ เพื่อยื่นญัตติด่วนตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญเพื่อศึกษาและนำไปสู่การแก้ไขรัฐธรรมนูญ
นี่คือการประสานระหว่างฝ่ายรัฐบาลกับฝ่ายค้าน
แม้ว่ารายละเอียดระหว่างพรรคฝ่ายรัฐบาลกับพรรคฝ่ายค้านอาจจะมีจุดต่างดำรงอยู่ แต่ก็ต้องยอมรับว่ามีจุดร่วมหลายประ การที่ไม่ควรมองข้าม
จุดร่วมที่สำคัญก็คือ ความต้องการในการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ
กล่าวสำหรับรัฐบาลเอง ด้วยแรงผลักดันของพรรคประชาธิปัตย์ ทำให้รัฐบาลจำเป็นต้องบรรจุเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญให้เป็น 1 ใน 12 นโยบายเร่งด่วน
เพราะหากไม่มีนโยบายนี้พรรคประชาธิปัตย์ก็ไม่ยอมขานชื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ให้เป็นนายกรัฐมนตรี
ตรงนี้คือข้อตกลงที่มีความสำคัญเป็นอย่างสูง
ไม่เพียงเป็นข้อตกลงระหว่าง พรรคพลังประชารัฐ กับ พรรคประชาธิปัตย์ หากแต่เมื่อมีการกำหนดเป็น 1 ใน 12 นโยบายเร่งด่วน
นั่นเท่ากับเป็นข้อตกลงเป็น “สัญญาประชาคม”
เมื่อเป็นนโยบายของรัฐบาล เมื่อเป็นสัญญาประชาคม ดังนั้นการ ผลักดันของพรรคฝ่ายค้าน การผลักดันของพรรคประชาธิปัตย์ การเห็นด้วยของพรรคชาติไทยพัฒนา
หมายถึงการปฏิบัติและการสนองต่อนโยบายของรัฐบาล
หมายถึงสังคมสามารถตรวจสอบและวัดผลได้ว่ารัฐบาลจริง จังมากน้อยเพียงใดในการแก้ไขรัฐธรรมนูญโดยเฉพาะท่าทีพรรคพลังประชารัฐ
นั่นเท่ากับว่าจะทำตามที่พูด ทำตามที่ให้คำมั่นหรือไม่
