ความหงุดหงิดของ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา ต่อ”ศูนย์ปราบโกงประชามติ”
สามารถ “เข้าใจ” ได้
เช่นเดียวกับ “ปฏิกิริยา” อันมาจาก พ.อ.วินธัย สุวารี ในฐานะโฆษกคสช.
แต่ที่ยังงงๆ อยู่ก็น่าจะเป็น
ท่าทีอันมาจาก นายประสาร มฤคพิทักษ์ และท่าทีอันมาจากบุคคลทางการเมืองอื่นๆ ซึ่งไม่น่าจะ”ร้อนแรง” แต่ทำไมจึง”ร้อนแรง”
ถึงขนาดเรียกร้องให้ “กรมสรรพากร” ไปตรวจสอบภาษี และ”ปปง.”ไปตรวจสอบเส้นทางการเงินของห้ามอิมพีเรียล เวิลด์ ลาดพร้าว
โทษฐานให้จัดตั้ง”ศูนย์ปราบโกง”
หยามหมิ่นว่า “เป็นลิเกหลงโรงที่คนหันมาดูแวบหนึ่งแล้วเดินหนีไป”
เป็นเช่นนั้นจริงหรือ
หาก “ศูนย์ปราบโกงประชามติ” ไม่มี”ความหมาย”เราคงไม่ได้ยินเสียงจาก พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา
คงไม่ได้ยินเสียงจาก พ.อ.วินธัย สุวารี
คงไม่ได้รับทราบว่า “คสช.” ประชุมกันอย่างเคร่งเครียด เอาจริงเอาจัง
1 หาทาง “เอาผิด”
ขณะเดียวกัน ช่องทาง 1 คือฝ่าฝืนประกาศคสช.เป็นการเคลื่อนไหวแฝงนัยทางการเมือง โดยเฉพาะประกาศ คสช.ฉบับที่ 39
และคำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 3
นั่นก็เป็นไปตาม “คำวินิจฉัย”อันเฉียบคมจาก นายวิษณุ เครืองาม
แม้พ.ร.บ.การออกเสียงประชามติร่างรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2559 จะไม่ได้ห้าม แต่ในส่วนของการดูแลรักษาความสงบเรียบร้อยของคสช.มีกฎหมายและคำสั่งอื่นอยู่
“ศูนย์ปราบโกง”จึงได้”ร้อนแรง”
กรณีของ”ศูนย์ปราบโกงประชามติ”ก็อีหรอบเดียวกับกรณีบทความของ ม.ล.ณัฎฐกรณ์ เทวกุล
นั่นก็คือ ไม่ให้ความหมาย ไม่ให้ความสำคัญ
แต่กรณีของ ม.ล.ณัฎฐกรณ์ เทวกุล ก็มีโฆษกระดับ 2 พล.ต.และ 1 พ.อ.ออกมาตอบโต้
ถึงขั้น ตำหนิ”บุพการี”
กรณี”ศูนย์ปราบโกงประชามติ” แม้จะประเมินและมองราวกับว่าเป็น “อากาศธาตุ”
แต่ทั้ง “พล.อ.”และ”พ.อ.”ออกมาพรึ่บ
ประสานเข้ากับ นายประสาร มฤคพิทักษ์ และ บุคคลทางการเมืองอื่นๆ อีก ก็ยิ่งไม่ธรรมดา
แม้จะเป็นเสมือน”ลูกแหล่ง ตีนมือ”ก็เถอะ
