ประเด็นของตำแหน่งประธานคณะกรรมาธิการวิสามัญศึกษาวิธีการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 ก็เช่นเดียวกับประเด็นตำแหน่ง ประธานสภาผู้แทนราษฎร
เมื่อพรรคประชาธิปัตย์เสนอชื่อ นายชวน หลีกภัย ขึ้นมาคำถามก็คือ พรรคพลังประชารัฐจะเอาใครมาสู้
จำเป็นอยู่เองที่ นายสุชาติ ตันเจริญ จะต้องถอย
ต่อตำแหน่งประธานคณะกรรมาธิการวิสามัญศึกษาวิธีการแก้ไข เพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 เมื่อพรรคประชาธิปัตย์มีมติส่ง นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เข้ามา
ถามว่าพรรคพลังประชารัฐจะดัน นายวิรัช รัตนเศรษฐ จะดัน นายวิเชียร ชวลิต เข้าไปต่อกรหรือ
ในที่สุดก็ต้องทำแบบ นายสุชาติ ตันเจริญ เคยทำมาแล้ว
หากเริ่มต้นจากจำนวน 49 กรรมาธิการซึ่งประกอบด้วย ครม. 12 พรรคร่วมรัฐบาล 18 พรรคฝ่ายค้าน 19 ฝ่ายของรัฐบาล พรรคร่วมรัฐบาลก็กุมเอาไว้แล้วถึง 30
19 เสียงของพรรคร่วมฝ่ายค้านแทบไม่มีความหมายอะไรเลย จึงขึ้นอยู่กับว่า 30 เสียงของฝ่ายรัฐบาลจะตัดสินใจอย่างไร
การยืนกรานของพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าจะเป็น นายสนธิรัตน์ สนธิจิรวงศ์ นายณัฎฐพล ทีปสุวรรณ นายสมศักดิ์ เทพสุทิน นายวิรัช รัตนเศรษฐ เป็นเรื่องที่เข้าใจได้
แต่เมื่อพรรคประชาธิปัตย์มีมติผลักดัน นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เข้ามาพรรคพลังประชารัฐจะทำอย่างไร เพราะคะแนนของพรรคภูมิใจไทย พรรคชาติไทยพัฒนา ก็มีความหมาย
ปมเงื่อนมิได้อยู่ที่ความเป็นพรรคพลังประชารัฐ หากแต่อยู่ที่ว่าจะเอาใครมาต่อกรกับ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ มากกว่า
ต้องยอมรับว่าจังหวะก้าวในกระบวนการรัฐสภาพรรคประชาธิปัตย์มากด้วยคม มากด้วยเขี้ยว
เขี้ยวระดับ นายชวน หลีกภัย ก็แตกลายงาอยู่แล้ว
เมื่อประสานเข้ากับเขี้ยวระดับ นายบัญญัติ บรรทัดฐาน และระดับ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์ เข้าไปอีก
อย่าว่าแต่นักการเมือง”น้ำดี”อย่าง นายสมศักดิ์ เทพสุทิน อย่าง นายสุริยะ จึงรุ่งเรืองกิจ จะกล้าต่อกร แม้กระทั่งคนรุ่นใหม่อย่าง นาย ณัฎฐพล ทีปสุวรรณ นายพุทธิพงษ์ ปุณณกันต์ ก็ต้องถอย
อย่างนี้ประธานยุทธศาสตร์เช่น พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ จะหาทางออกอย่างไร
