หนังสือพิมพ์รายวันในเช้าวันที่ 5 ธันวาคม พาดหัวใหญ่ไปในทิศทางคล้ายกัน
ในประเด็น 10 งูเห่าโผล่อุ้มรัฐบาล จนรอดพ้นจากเหตุสภาล่มไปได้ ไม่ต้องเสียหายขายหน้าเป็นหนที่ 3
ทำให้สามารถโหวตคว่ำญัตติเสนอตั้ง กมธ.วิสามัญเพื่อศึกษาผลกระทบจาก
คำสั่ง คสช.และการใช้อำนาจตามมาตรา 44 ได้สำเร็จ
เป็นเหตุการณ์ที่ยืนยันความจริงของเสียงรัฐบาลในยุคปริ่มน้ำสุดสุด ว่าสุดท้ายก็ต้องพึ่งพาเสียงฝ่ายค้าน
แล้วฝ่ายค้าน 10 เสียงนั้น เข้ามาอุ้มรัฐบาลด้วยเหตุผลกลใด
เพราะพูดคุยกันด้วยเหตุผล จนเห็นความจำเป็นว่าควรจะต้องช่วย อะไรแบบนั้น หรือเพราะเสียบบัตรคาเอาไว้อย่างไม่ตั้งใจ อย่างนั้นหรือ
จะเป็นมุขขบขันไปทั่วบ้านทั่วเมืองอีกยาวนานแน่นอน
นอกจากรอดพ้น ด้วยอาศัยงูเห่าจากฝ่ายค้านแล้ว ก็ยังด้วยการอาศัยหูฉลาม
เลี้ยงดู ส.ส.รัฐบาลและพรรคเล็กพรรคน้อยอีกส่วนหนึ่งด้วย
ทั้งเลี้ยงหรูหราด้วยเมนูขวางโลก ทั้งขู่ทั้งปลอบ จะปรับ ครม. จะยุบสภา จับล็อกคอหยอกเย้ากันเฮฮา ดูกิริยาสง่างาม ย้อนยุคความเป็นผู้นำหน่วยทหารกับการดูแลลูกน้องแบบเป็นกันเอง
จนสามารถระดมฝ่ายรัฐบาลเข้ามานั่งกันเต็มสภาได้
ที่ถูกศาลออกหมายจับและไม่สามารถใช้เอกสิทธิ์คุ้มครองได้ ก็ยังเสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง มานั่งให้ครบองค์ประชุมจนได้
นี่คือราคาค่าใช้จ่ายอันมากมาย เพียงแค่เพื่อจะล้มญัตติศึกษาผลกระทบจาก คสช.เท่านั้นเอง
อีกทั้งอันที่จริงก็โหวตแพ้ไปเรียบร้อยแล้วตั้งแต่หนแรก
แต่สภาผู้แทนฯยุคนี้ ยังต้องเพิ่มปมปัญหาการสร้างบรรทัดฐาน ด้วยการอาศัยข้อบังคับที่ 85 มาเพื่อลงคะแนนใหม่ ซึ่งจะกลายเป็นการสร้างปัญหาให้ตัวเองอย่างไม่จบสิ้นต่อไป
เพียงเพราะ ปล่อยให้มี กมธ.ศึกษาผลกระทบจากมาตรา 44 เกิดขึ้นไม่ได้
แต่ไม่ว่าจะต้องมีรายจ่ายมากมายขนาดไหน ลงเอย ส.ส.รัฐบาลก็ปรบมือกันหน้าชื่นตาบาน เมื่อผลการนับองค์ประชุมออกมาแล้วเป็นชัยชนะ
จนลืมไปว่า จะตอบคำถามกับคนในสังคมได้อย่างไร ว่าทำไมสภาผู้แทนฯที่ได้อำนาจจากมือประชาชน จึงไม่สามารถทำหน้าที่ตรวจสอบการใช้อำนาจของคณะรัฐประหาร ที่ส่งผลกระทบต่อประชาชนในช่วงยึดอำนาจด้วยรถถังได้
ทั้งคงลืมไปว่า จะเป็นเครื่องตอกย้ำข้อครหาที่ว่า เสียงของ ส.ส.รัฐบาลในสภาชุดนี้ อยู่ภายใต้คำสั่งซ้ายหันขวาหัน ของคนที่ไม่ยอมให้ คสช.ถูกตรวจสอบใช่หรือไม่
ดูจะมีบทสรุปมีปมปัญหาเกิดขึ้นมากมาย จากญัตตินี้ญัตติเดียว
แล้วถ้าจะอยู่กันไปแบบนี้ ที่น่าห่วงก็คือ บรรดาฉลามจะต้องเสียหูไปอีกเท่าไร เมื่อสภาไทยต้องโหวตเรื่องใหญ่ๆในแต่ละครั้ง
สุริวงค์ เอื้อปฏิภาน
