ปรากฏการณ์ ณ อาคารผู้โดยสารภาคกลาง ชั้น 1 สถานีขนส่งหมอชิตสะท้อนความรู้สึกอันเปราะบางเป็นอย่างสูงในทางอารมณ์
ไม่ว่าจะมองจาก”นายกรัฐมนตรี” ไม่ว่าจะมองจาก”ชาวบ้าน”
คำถามอันออกจากปากนายกรัฐมนตรีที่ว่า “เบื่อนายกฯ ใช่ไหม”มิได้อยู่ก็เกิดขึ้น
เช่นเดียวกับแต่ละคำพูดซึ่งตามมาอีกเป็นชุดๆ
“เบื่อใช่ไหม โอเค ผมก็เบื่อคุณไม่ได้เพราะคุณเป็นคนไทย จำไว้ ไม่เป็นไร ขอบคุณที่เบื่อ”
มิใช่อยู่ก็กลายเป็นคำถาม กลายเป็นคำอธิบาย
ตรงกันข้าม หากใครก็ตามที่ได้มีโอกาสดู “คลิป” ที่ปรากฏผ่านโซเชียลก็จะประจักษ์
ประจักษ์ต่อการแสดงออกและการยอมรับจาก”ชาวบ้าน”
มาถึงวันนี้ ปรากฏการณ์อันเกิดขึ้น ณ อาคารผู้โดยสารภาคกลาง ชั้น 1 สถานีขนส่งหมอชิต มิได้เป็น”ความลับ”อะไรแล้ว
โดยเฉพาะในโลกแห่ง “โซเชียล มีเดีย”
ประการสำคัญ หากใครที่เห็นภาพและการเคลื่อนไหวอย่างใกล้ชิดและต่อเนื่องก็จะสัมผัสได้ในความรู้สึกซึ่งสำแดงออกของทั้ง 2 ฝ่าย
ทั้งจากชาวบ้าน ทั้งจากนายกรัฐมนตรี
สีหน้าและแววตามีความเด่นชัด ไม่เพียงแต่จากสตรีที่พยักหน้าสำแดงการยอมรับ หากแต่อีกหลายคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันทั้งหญิงและชายก็แทบมิได้ปิดบังอำพราง
เพียงแต่ไม่สามารถ “พูด” ออกมาเหมือนกับที่นายกรัฐมนตรีพูด และระบายออกมาเท่านั้นเอง
ความจริงนี้อาจขัดหูขัดตา แต่ก็ต้องยอมรับว่าเป็นความจริง
มองจากด้านของนายกรัฐมนตรี ไม่ว่าภาษากาย ไม่ว่าภาษาพูด ด้านหนึ่งก็ยอมรับ ขณะเดียวกัน ด้านหนึ่ง ก็ย่อมแปลกใจและตามมาด้วยความหงุดหงิด
เหมือนที่ประสบการตั้งฉายาจากบรรดาผู้สื่อข่าวประจำทำเนียบ รัฐบาล
ไม่ว่า ”รัฐเซียงกง” ไม่ว่า “อิเหนาเมาหมัด”
ปฎิกิริยาที่ตามมาแทบไม่ต่างไปจากที่สำแดง ณ สถานีขนส่งหมอชิต นั่นก็คือ ความหงุดหงิด นั่นก็คือ ความโกรธ
เป็นความหงุดหงิด เป็นความโกรธในห้วงแห่ง”สวัสดีปีใหม่”
เกาะติดทุกสถานการณ์จาก Line@matichon ได้ที่นี่
