ในที่สุด “ทริปแรกของผม” อันปรากฏผ่านเฟซบุ๊คส่วนตัวเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน ก็ประสบความสำเร็จ
สรุปตาม”เป้า”ของ นายวัฒนา เมืองสุข ก็ต้องว่า
เกิน “เค้า” ที่กำหนด หรือเกิน “ความคาดหมาย”
เพราะไม่เพียงแต่ปรากฏบนพาดหัวตัวไม้ที่หน้า 1 ของสื่อหนังสือพิมพ์ด้วยสำนวนเฉียบขาด
“ดอดพบแม้ยั่วคสช.”
หากภาพที่ นายวัฒนา เมืองสุข ถ่ายรูปคู่กับ นายทักษิณ ชินวัตร ยังขยายใหญ่เด่น เป็นเสื้อยืดขาวสกรีนข้อความ
“ไม่รับร่างรัฐธรรมนูญ”
หากแต่ในเช้าวันต่อมายังได้รับ “การร่วมด้วยช่วยกัน”จากบุคคลระดับ นายอมร วาณิชวิวัฒน์ โฆษกคณะกรรมการร่างรัฐ ธรรมนูญในการกระพือโหมให้อีกด้วย
“เนื้อความ” อันมาจากปาก นายอมร วาณิชวิวัฒน์ จำเป็นต้องให้ความสนใจ
รีบอ่านโดยพลัน
ถ้าถ่ายส่วนตัวแล้วไม่นำไปขยายผลก็ไม่เข้าข่ายผิดกฎหมายประชามติ แต่หากไปโพสต์ต่ออ้างว่าคนนั้นคนนี้ส่งเสริมให้เห็นดีเห็นงาม น่าจะผิดกฎหมาย
และต้องติดตามต่อไปว่า นายวัฒนา เมืองสุข จะเอาภาพนี้ไปทำอะไรต่อไปหรือไม่
คนในภาพมีความสำคัญในฐานะอดีตหัวหน้าพรรคและอดีตนายกรัฐมนตรี ต้องมองเจตนาว่าจะนำภาพนี้ไปเผยแพร่เช่นใด เช่นถ้าเอาไปรณรงค์ทำโปสการ์ดไปเหน็บไว้ตามประตูบ้านของประชาชนน่าจะเข้าข่ายผิดกฎหมายเพราะทำปริมาณมากแสดงวัตถุประสงค์ชัดเจน แม้จะไม่เข้าข่ายลักษณะจูงใจเพราะเป็นการทำซ้ำให้นำไปเผยแพร่
เรื่องนี้ต้องอาศัยเรื่องกรรมเป็นเครื่องชี้เจตนา
ไม่ว่า นายอมร วาณิชวิวัฒน์ จะประเมินบทบาท “ทริปแรกของผม” ของ นายวัฒนา เมืองสุข อย่างไร
แต่ที่แน่ๆก็อึกทึกครึกโครมไปแล้ว
อึกทึกครึกโครมเหมือนกับ “ปฏิทิน” อึกทึกครึกโครมเหมือนกับ “ขันแดง”
ไม่ได้มีการแจก แต่ก็เหมือนกับ”แจก”
ยิ่งได้ “คนดี” ระดับ นายอมร วาณิชวิวัฒน์ มาช่วยกระพือหือโหม ยิ่งประสบความสำเร็จ
“ชาวบ้าน” รู้แล้วว่า นายวัฒนา เมืองสุข ไปทำอะไร
“ชาวบ้าน” รู้แล้วว่า นายวัฒนา เมืองสุข ไปถ่ายภาพคู่กับใครและที่ไหน
ความสำคัญอย่างยิ่งยวดอยู่ที่ “ข้อความ”
เป็นข้อความอันแสดง “เป้าหมาย” และ “เจตจำนง” ในทางการเมืองอย่างเด่นชัด ไม่ปิดบังอำพราง
“ไม่รับร่างรัฐธรรมนูญ”
เท่ากับบอก “เส้นทาง” แห่งการออกเสียง “ประชามติ” วันที่ 7 สิงหาคม
“คำตอบ” จึงอยู่ที่ “7 สิงหาคม”
