ทั้งๆ ที่ พล.ต.วีรชน สุคนธปฏิภาค เพิ่งยืนยันการชี้แจงกับตัวแทนสหประชาชาติ เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน ว่า
สหประชาชาติ “เข้าใจ”
และ นายนรชิต สิงหเสนี อดีตปลัดกระทรวงการต่างประเทศซึ่งมาอยู่ในสถานะโฆษกกรธ. ก็ออกมาย้ำและยืนยัน
“ทางสหประชาชาติเข้าใจต่อสถานการณ์ของประเทศไทยและไม่ได้ติดใจในกฎหมายประชามติของประเทศไทยแต่อย่างใด”
แล้วเหตุใดต้องมี “เอกสาร” จากศูนย์ข่าวสหประชาชาติ
ให้ “รายละเอียด” การพบระหว่าง นายวีระศักดิ์ ฟูตระกูล และคณะกับ นายยาน เอเลียสสัน รองเลขาธิการสหประชาชาติ ออกมาตอกย้ำอีกในวันที่ 6 กรกฎาคม
ทั้งๆ ที่เป็นการพบกันเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน
ทำราวกับว่าแถลงจาก พล.ต.วีรชน สุคนธปฏิภาค มีอะไรที่ไม่เหมือนกับที่มีอยู่ระหว่างการหารือ
เป็นไปได้ไง
เพราะว่า พล.ต.วีรชน สุคนธปฏิภาค เป็นถึง “รองโฆษก” ประจำสำนักนายกรัฐมนตรี
และ นายนรชิต สิงหเสนี ก็ไม่บันเบา
ตำแหน่งในอดีตก่อนมาเป็นคณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญและเป็นโฆษกของคณะกรรมการก็เป็นถึง “ปลัดกระทรวงการต่างประเทศ”
สถานการณ์ของ นายยาน เอเลียสสัน จึงเหมือนกับสถานการณ์ของนายบัน คีมูน
คงจำเหตุการณ์เมื่อเช้าวันที่ 20 มิถุนายน ได้
มีการคุยกันทางโทรศัพท์ระหว่าง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับ นายบัน คีมูน เป็นเวลา 30 นาที แล้ววันที่ 21 มิถุนายน ก็มีเอกสารจาก “ศูนย์ข่าวสหประชาชาติ”
เหมือนกับเป็นเรื่อง”รูทีน” แต่อาจ”ไม่ธรรมดา”
ถามว่าสภาวะที่จะสรุปว่า “ไม่ธรรมดา” นั้นจะ “ประเมิน”กันอย่างไร
ตอบได้ว่า ประเมินจาก”ข้อเท็จจริง”
เพราะเมื่อประเมินจาก “รายละเอียด” อันมาจาก “ศูนย์ข่าวสหประชาชาติ” ไม่ว่าจะเป็นเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน ไม่ว่าจะเป็นเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน
ดูเหมือนว่า จะไม่ตรงกัน
ที่ นายนรชิต สิงหเสนี สรุปออกมาว่า “ทางสหประชาชาติเข้าใจต่อสถานการณ์ของไทย” นั้น เข้าใจอย่างไร
และที่ว่า “ไม่ติดใจ” นั้นไม่ติดใจจริงละหรือ
เพราะในที่สุดแล้วทั้ง นายบัน คีมูน และ นายยาน เอเลียสสัน ล้วนยืนในแนวทางเดียวกัน
นั่นก็คือ แสดง “ความกังวล”
ต่อข้อจำกัดเกี่ยวกับเสรีภาพและการแสดงออกและการชุมนุม
ก่อนถึงการลงประชามติในวันที่ 7 สิงหาคม
หรือว่า “ความกังวล” เท่ากับ “ความเข้าใจ”
หรือว่า “ความเข้าใจ” แตกต่างจาก “ความกังวล”
