ชมรมศิษย์เก่าการศึกษานอกระบบ วัดวานรวางตาข่าย หรือเรียกภาษาชาวบ้านง่ายๆ-วัดลิงติดร่างแห นิยามการเล่นการเมืองไว้ 2 ง่าม 3 แง่ ว่า
1.ถ้าการเมืองเล่นเพื่ออำนาจและผลประโยชน์ส่วนตนก็เหมือนโง่กระหนาบด้วยเหี้ย
จะตัดสินใจอะไรแต่ละครั้งแต่ละที ตั้งแต่เริ่มหย่านม จนนมเริ่มหย่าปาก มักหลุดพฤติกรรมเหี้ยกระหนาบโง่ออกมาทุกคราครั้ง
ไม่มีอะไรผิดแผกแตกต่างกัน ตามจิตเดิมแท้แห่งตน
ขนาดประชุมนัดหมายกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ พอหลุดกับสาธารณชนวันรุ่งขึ้น โง่กับเหี้ยก็ยังสลัดคราบไม่พ้น
โบราณาจารย์แต่ก่อนจึงแถลงเบาๆ ว่า การเมืองเรื่องอำนาจและผลประโยชน์ จึงเหมือนโง่กับเหี้ย ถีบออกจากใจได้ยาก
แต่ก็ไม่ควรล้อเล่นกับ โควิด-19
ประการที่ 2 ถ้าการเมืองเป็นไปเพื่อคนส่วนใหญ่ การตัดสินใจใดๆ ก็ดี ประกายวาววามแห่งความดีงามย่อมสำแดงรัศมีฉาดฉายไม่มากก็น้อย ปรากฏแก่คนส่วนใหญ่มาตลอด ไม่ต้องร้องเพลงจูบกะรอให้เชยกะลุดม้อ เรียกเสียงตลกไปเรื่อยๆ
คนส่วนใหญ่ หมายถึง คนส่วนรวมของประเทศชาติ ประกอบไปด้วย คนชรา หนุ่มสาว นักบวช เด็กเล็ก และผู้มีเพศทั้งปวง
อนึ่ง คนส่วนใหญ่มักมีมั่ง ไม่มีมั่ง ยิ่งกว่าจะมั่งมีเหมือนเขาอื่น
การเมืองในทุกประเทศ จึงต้องเป็นไปเพื่อคนส่วนใหญ่ ถ้ามีงานสุจริตทำ มีกินมีใช้ คนส่วนใหญ่เบิกบานสบายใจเป็นธรรมดา
เวลาวิกฤต หัวหน้าตื่นก่อนนอนทีหลัง ลูกกะจ๊อกเอาด้วยแน่ ไม่ใช่ถึงเวลาได้เสียผ่าไปยืนรำอยู่หลังฉาก ไฟไหม้ป่า น้ำแห้งขอด ควรขอความร่วมมือ กลับโยนเศษอาหารให้
การเมืองชนิดเช่นนี้ ออกแววโง่กับเหี้ยโดยแท้
ขอความฉลาดรวดเร็วและปฏิภาณที่ดีจงบังเกิด
เพราะ โควิด-19 ไม่เลือกหน้าอินทร์หน้าพรหมอยู่แล้ว
