ไม่ว่าข้อเสนอในเชิงเรียกร้องให้ ส.ว. และส.ว.เสียสละเงินเดือนใน ช่วงที่มิได้ปฏิบัติหน้าที่ “ผู้แทนปวงชน”อย่างเต็มกำลัง และความ สามารถ ดันกระหึ่มขึ้นขณะนี้
ถือได้ว่าเป็นข้อเสนออันทรงพลานุภาพเป็นอย่างสูงในทางการเมือง
เท่ากับเป็น “คำถาม”โดยตรงไปยัง “ผู้แทนปวงชน”
เท่ากับเป็นปลายหอกที่ทะลวงเข้าไปตรวจสอบถึงบทบาทและความหมายของ “ผู้แทนปวงชน”ในยามวิกฤตว่ามีคุณค่าและ ความหมายที่เป็นจริงอย่างไร
ไม่ว่าจะเป็น ส.ส.ซึ่งมาจากการเลือกของ “ประชาชน” ไม่ว่าจะเป็น ส.ว.ซึ่งไม่ได้มาจากการเลือกของ “ประชาชน”ก็ตาม
ท่าทีของ ส.ส.แต่ละคน ท่าทีของ ส.ว.แต่ละคน คือ คำตอบ
บทสรุปเก่าที่ว่า หนทางพิสูจน์กำลังม้า กาลเวลาพิสูจน์ความเป็น จริงของคนยังใช้ได้เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “จะทานหรือจะทน พิ สูจน์ได้เมื่อภัยมา”
ไม่ว่าจะเป็นภัยจากสภาพในทาง “การเมือง” ไม่ว่าจะเป็นภัยจากสภาพในทาง “ธรรมชาติ”
ต่อกรณีทางการเมืองพิสูจน์จากท่าทีต่อ “รัฐประหาร” ต่อการตัดสินใจจะร่วมมือและสนับสนุนใครให้เป็น นายกรัฐมนตรี”ไม่ว่าในทางปัจเจก ไม่ว่าโดยมติของพรรค
ต่อกรณีทางธรรมชาติพิสูจน์ได้อย่างเป็นรูปธรรมเมื่อประเทศ ชาติเผชิญกับสภาวะแห่งภัยพิบัติ ไม่ว่าจะมาจากไวรัส ไม่ว่าจะมาจากภัยธรรมชาติ ไม่ว่าจะจากฝุ่นผง พีเอ็ม 2.5 ถามว่าเขาจะมีท่าทีอย่างไร
แต่ละก้าวย่างล้วนอยู่ในสายตาและบทสรุปของประชาชน
ความจริงแล้ว ในห้วงนับแต่รัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ในห้วงนับแต่รัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ได้แบ่งจำแนก กลุ่มทางความคิด กลุ่มทางการเมืองออกมาอย่างเด่นชัด
เพียงแต่เมื่อประสบกับไฟป่า เพียงแต่เมื่อประสบกับไวรัส ก็ยิ่งมีความแจ่มชัดมากยิ่งขึ้น
คนเหล่านี้ตระหนักในฐานะของ”ผู้แทนปวงชน”เพียงใด
คำถามในเรื่องการเสียสละ “เงินเดือน”เสมอเป็นเพียงปลาย สุดของภูเขาน้ำแข็งว่าสำนึกตระหนักมากเพียงใด
แท้จริงอยู่ที่สำนึกแห่ง”ผู้แทนปวงชน”มากกว่า
