บทความมหากาฬชิ้นนี้ เอาไปอ้างอิงไม่ได้ แต่น่าเอาไปปฏิบัติส่วนตัวและคณะตามฐานานุรูป เริ่มจากเล็กๆ เท่าหน้าตักก่อน แล้วค่อยขยายใหญ่ขึ้นถ้าเจริญ หากเรียวลงแต่เริ่มให้ล่มสลายโดยเร็ว เสียชาติเกิดจะได้ไม่ติดตามมา
ร่ำลือกันว่า วันหนึ่งในอนาคต สงครามโควิด-19 เหินหาวฟ่องเวหาจะหมดเวลาลง การเริ่มต้นใหม่ของมวลหมู่มนุษยชาติ จะดำเนินต่อไปอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง การแย่งกันอยู่ แย่งกันกิน จะเป็นยุทธศาสตร์ในทางปฏิบัติ แม้ความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ จะน้อยลง เพราะความตายชักอยู่ใกล้ตัวเต็มประดา แต่มนุษย์ก็ยังปรารถนาความอยู่รอด
สังคมปรารถนาความอยู่ยั้งยืนยง
สังคมใหม่ปรารถนาความอยู่ได้ตามประสา
ผู้สันทัดกรณีนอกระบบกลุ่มหนึ่ง ไม่พูดพล่ามทำเพลง ชี้ทางบรรเทาทุกข์ตอนหนึ่งว่า หมู่บ้านป่าชายเลนเล็กๆ แห่งนี้ ควรยึดถือธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นสรณะ ดีกว่าเห็นท่านเป็นศัตรู ท่านก็เลยสวนกลับด้วยการถล่ม ให้น้ำขอด ให้ลมนิ่ง ให้ไฟลุกไหม้ทำลายป่าใกล้เมือง แทนที่จะส่งเสริมธาตุแต่ละแม่ให้เจริญรุ่งเรือง
น่าประหลาดที่เรามีป่าไม้ให้ถูกทำลาย มีทะเลประมงหมายเลขตัวเดียวในโลกที่ทำแล้วขาดทุน มีคนเป็นจำนวนมหาศาลอยู่ได้ด้วยเงินพิเศษ โดยรายได้ประจำเดือนเป็นเงินออม
หลังยุทธการโควิด-19 เหินหาวตะลุยเวหาจบ ซึ่งอาจไม่จบ สังคมป่าชายเลนย่อมตะเกียกตะกาย คิดถึงความอยู่รอด
ท่านแต่ก่อน เตือนมาตลอดว่า ทำอะไรจริงๆ สักอย่าง เพื่อความอยู่รอดดูซีวะ
จะทำเรื่องน้ำ ต้องจากเล็กไปหาใหญ่ ให้น้ำเป็นเครื่องค้ำจุนโลกนั่นเทียว
จะเอาการท่องเที่ยวซึ่งมีทุนเก่าอยู่เยอะแยะตาแป๊ะไก๋ตั้งแต่หินนอนหินตั้ง
ก็ควรเปิดการอบรมตั้งแต่เจ้าเมืองลงมาถึงพระสงฆ์องค์เจ้า แม้กระทั่งคนขับรถอิสระ คนป่าชายเลนเหล่านี้ เป็นมัคคุเทศก์ เป็นคุรุท้องถิ่น และเป็นเจ้าของแผ่นดินทั้งสิ้น ช่วยกันรังสรรค์เป็นแหล่งท่องเที่ยวถาวร ปลอดภัย มีสุขขึ้นมาจริงๆ ให้จงได้
อย่าลืมเอาอาหาร สิ่งแปรรูปทางการเกษตรเข้าร่วมด้วย
ทำให้จริง ติดตามให้ทัน ดีกว่าพล่ามโวโม้บ้าไปวันต่อวัน
ความอยู่รอดเฉพาะหน้า ก่อนชีวาวายเพราะเศรษฐกิจมันกัดกร่อนถึงกระดูก ถึงปอด จะกลืนกินพวกเราหมดทั้งตัว ทั้งเงาจริงๆ
