แม้การสำรวจโดย”กรุงเทพโพล”ระหว่างวันที่ 12-14 กรกฎาคม จะพบว่า
ร้อยละ 83.7 ตั้งใจจะไปลงประชามติ “รับ”ร่างรัฐธรรมนูญ
แต่การสำรวจโดย”นิด้าโพล”ระหว่างวันที่ 12-13 กรกฎาคม ก็พบด้วยว่า
ร้อยละ 62.43 ยัง “ไม่ตัดสินใจ”
ผลการสำรวจระหว่าง “กรุงเทพโพล” กับ “นิด้าโพล” จึงดำเนินไปอย่าง “ย้อนแย้ง”
จุดเด่นของ “กรุงเทพโพล” อาจอยู่ที่น้ำเสียง “รับ”
ขณะเดียวกัน จุดเด่นของ “นิด้าโพล” ก็สะท้อนให้เห็นอย่างเด่นชัดจากการสำรวจ 8 ครั่ง
นั่นก็คือ จุดเด่นของ”ยังไม่ตัดสินใจ”
เหมือนกับคำตอบที่ว่า “ยังไม่ตัดสินใจ” จะสะท้อนความไม่แน่ใจ
แต่นั่นแหละคือ “เสียงแห่งความเงียบ”
เสียงแห่ง “ความเงียบ” เป็นเงาสะท้อนอันทรงความหมายยิ่งท่ามกลาง “ความเงียบ”
เหมือนกับ “โกอาน” ของนิกาย”เซน”
นั่นก็คือ คำถามที่ปรมาจารย์ถามหาอยู่เสมอในเรื่องของ “เสียงตบมือข้างเดียว”
ในยุคที่ “โพล”นำหน้า”การเมือง”
หากแม้กระทั่ง สำนักงานสถิติแห่งชาติ ก็รายงานผลสำรวจ ความนิยมต่อรัฐบาลว่ามากถึงร้อยละ 99
ใครกันเล่าจะกล้า “โต้แย้ง”
หากแม้กระทั่งคนในคสช. คนในรัฐบาล ต่างยอมรับอย่างหน้าชื่นว่า ประเทศหลังรัฐประหารปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยถึงร้อยละ 99
ที่เหลืออีกร้อยละ 1 มีหรือจะกล้า”โต้แย้ง”
ที่ผลสำรวจโดย”นิด้าโพล”ปรากฏออกมาว่าร้อยละ 62.9 อยู่ในจุดอันเรียกได้ว่า
“ยังไม่ตัดสินใจ”
จึงเป็นผลสำรวจ ซึ่งไม่เพียงแต่ย้อนแย้งต่อผลของ”กรุงเทพโพล”ที่ว่า ร้อยละ 83 ตัดสินใจ”รับ”ร่างรัฐธรรมนูญเท่านั้น
หากแต่ยังใกล้เคียงยิ่งกับ “ความเป็นจริง”
ก็ในเมื่อการเปล่งคำว่า “ไม่รับ” ร่างรัฐธรรมนูญต้องกลายเป็น “คำหยาบ”
ก็ในเมื่อการเคลื่อนไหว “ไม่รับ”
ไม่ว่าที่เคหะบางพลี สมุทรปราการ ไม่ว่าที่ อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี กลายเป็น”อาชญากรรม”
ถูกจับกุม คุมขัง เสียแล้ว
หนทางอออกของประชาชนที่ว่า “ยังไม่ตัดสินใจ”จึงถือว่าเหมาะสมที่สุด
“คำตอบ” ที่แท้จริงจึงอยู่ในวันที่ 7 สิงหาคม
