เมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม นายกอร์ปศักดิ์ สภาวสุ อดีตรองนายกรัฐมนตรีและรองหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ โพสต์ข้อความทางเฟซบุ๊ก ในประเด็นเกี่ยวกับ “โลกาภิวัฒน์ ไม่ได้ทำให้คนส่วนใหญ่มีชีวิตที่ดีขึ้น” ระบุว่า
“วันก่อนผมชวนคิดเรื่องช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนที่ถ่างมากขึ้นทุกที ได้ข้อมูลเพิ่มมา ขอคุยต่อครับ เริ่มจากคำพูดของคุณ Theresa May นายกรัฐมนตรีหญิงของอังกฤษกล่าวในวันแรกที่รับตำแหน่งว่า
“วันนี้คนอังกฤษไม่มั่นใจในทิศทางของโลกาภิวัฒน์ (Globalization ไม่ได้ทำให้คนส่วนใหญ่ฐานะดีขึ้น) ทำให้คนอังกฤษเริ่มหงุดหงิดกับคนชั้นปกครอง (political class)”
และยังมีงานวิจัยของ McKinsey & Company … “Poorer than their parents” ผลงานวิจัยพบว่า ระหว่างช่วงปี 2548-2557 คนรุ่นใหม่ทำมาหากิน มีรายได้น้อยกว่าคุณพ่อ คุณแม่ รายงานของ McKinsey ระบุจำนวนประชากรกว่า 540 ล้าน ที่รายได้นิ่งอยู่กับที่ ไม่เติบโต ที่สำคัญคือประชากรที่มีปัญหานี้อยู่ในกลุ่มของประเทศที่พัฒนาแล้ว ไม่ใช่จากกลุ่มประเทศที่กำลังพัฒนา
คำพูดของท่านนายกรัฐมนตรี Theresa May สอดคล้องกับงานวิจัยของ McKinsey ว่า โลกาภิวัฒน์ไม่ได้ทำให้คนส่วนใหญ่มีชีวิตที่ดีขึ้น ถ้าประเทศที่พัฒนาแล้วเขาวิตกกันขนาดนี้ บ้านเราน่าจะอาการร่อแร่ครับ ผมว่าถึงเวลาแล้วที่เราต้องทบทวนหลักคิดในการพัฒนาประเทศเสียใหม่ หลักคิดที่ว่าต้องช่วยให้คนรวยรวยขึ้น คนรวยจะช่วยดึงคนจนขึ้นมา คนจนจะรวยตาม หรือทฤษฎีสองสูงที่เคยมีคนชื่นชมบอกว่าสุดยอด ต้องโยนทิ้งแล้วครับ ใช้หลักคิดพลิกกลับกัน น่าจะดีกว่า รัฐสนับสนุน ช่วยคนมีรายได้น้อย รายได้ปานกลางโดยตรง ให้เขาทำมาหากินได้อย่างมีอนาคต ให้คนส่วนใหญ่ของประเทศเป็นพลังในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ เป็นฐานที่แข็งแกร่งผลักดันให้คนที่มีฐานะดีเติบโตต่อไปได้อย่างมั่นคงถามว่า ทำได้จริงหรือ ทำได้ครับ ถ้ามีความกล้าหาญทางการเมือง
เพราะจะต้องกล้าเก็บภาษีคนรวย ต้องเลิกใช้เงินภาษี หรือกู้เงินเพื่อสนับสนุนธุรกิจยักษ์ทั้งหลาย ทั้งทางตรงและทางอ้อม ต้องขจัดการโกงของผู้กุมอำนาจ ต้องจัดลำดับความสำคัญในการใช้เงินใหม่หมด ที่ต้องมาก่อนคือ การศึกษาต้องเป็นเลิศ รวมไปถึงสุขภาพ สวัสดิการของผู้มีรายได้น้อย แหล่งน้ำเพื่อการเกษตรต้องบริบูรณ์ ฯลฯ จัดที่ดินทำกินเพื่อการเกษตรอย่างทั่วถึงใช้เงินมากไหม ? ถ้าเลิกคิดทำรถไฟความเร็วสูง ชลอการซื้อเรือดำนำ ไม่ให้มีการฮั้วประมูลโครงการใหญ่ๆ ฯลฯ เงินมีเหลือพอแน่ครับ
สำหรับคนระดับบนที่เขาทำมาหากินเสียภาษีมากอยู่ จะละเลยเขาเชียวหรือ? ผมว่าไม่ต้องกังวลกับพวกเขามากเกินไปหรอก แค่รัฐบาลเป็นกรรมการที่ดี ให้เขาได้ค้าขายแข่งขันตามกติกา รัฐ ไม่ปล่อยให้มีการครอบงำตลาดเอาเปรียบผู้บริโภค เลิกโกง เลิกเก็บหัวคิวใต้โต๊ะ เท่านี้เขาก็พอใจแล้ว
งานนี้เป็นงานหิน เป็นงานยาก เป็นเรื่องท้าทายมากสำหรับนักการเมือง หรือผู้มีอำนาจทั้งหลาย แต่ถ้าเราไม่ฉีกตัวออกมา ยังพัฒนาประเทศด้วยแนวคิดเดิมๆ ตามก้นฝรั่งบ้าง จีนบ้าง หายนะรออยู่ข้างหน้าแน่นอน บ้านเราจะมีผู้นำคนไหนกล้ารับอาสาไหม
