| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ : โดย ขรัวตาขำ
ขรัวตาทั้งหลายเหลียวเล็งดูแล้ว พากันโตะจายหมดเลย จะเนื้อในโลก กลางใจโลก ริมขอบทุกด้านทุกทางชำรุดทรุดโทรมเหลือคณานับ ทั้งการเมือง เศรษฐกิจ สังคม
ป่าชายเลนน้อยๆ แบบไทย การเมืองเศรษฐกิจสังคมก็แกว่งไกลเหมือนเปลถูกจับโยน กว่าจะล็อกคนโยนได้ ภาวการณ์แต่ละอย่างก็อาจโดนโยนก่อนชนิดหัวไม่วาง หางไม่เว้น หรืออะไรทำนองนี้
การเมืองที่แทรกเข้ามาอย่างผิดยุคผิดสมัย ถ้าไม่ถอนความเชื่อและสิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัวออกด้วยผลประโยชน์ ความเปลี่ยนแปลงไปสู่ความดีงามเกิดขึ้นแน่ เพราะผู้มีอนาคตในปัจจุบัน เคยวิตกกับไม่มีอนาคตอย่างสาหัสสากรรจ์มาแล้ว
เศรษฐกิจทุนนิยมชนิดเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ ใช้จ่ายล่วงหน้า ไม่บันยะบันยัง ถล่มป่าชายเลนแหล่งนี้โดยตรง ต้องช่วยกันถามตัวเองว่า รายจ่ายเหนือรายรับทุกวัน จะประคองทุกครัวเรือนอยู่รอดจริงๆ หรือ มาตรการของชีวิตวิถีใหม่ จริงๆ คืออะไร ประหยัด อยู่ได้อย่างสมตัว เกื้อกูลกันตามฐานานุรูป หรือจะดัดจริตทั้งหมด คือ วิถีของแอบนอร์มอล นับแต่คนสำคัญๆ ลงมา
สังคมควรขอบใจหนุ่มสาวที่มีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง ด้วยประสบการณ์ที่ล้มละลายจากวัยเด็กย่างเป็นผู้ใหญ่ ไม่เห็นด้วยกับการปกครองของรัฐที่ไม่ถูกต้อง ลงมือแก้ไขด้วยความเอาใจใส่ตามหน้าที่จะมิดีกว่าหรือ ล้างความโง่ ความเชย ความเอารัดเอาเปรียบที่เลอะเทอะเปรอะเปื้อนออกไปด้วย สังคมจะแกว่งไกลไปได้อย่างไร
ภัยมหาวินาศผ่านรูปแบบการเมือง เศรษฐกิจ สังคม 3 เรื่องใหญ่ๆ โจมตีป่าชายเลนน้อยๆ แห่งนี้ทุกวัน
ไม่มีใครชี้ทางบรรเทาทุกข์ ให้เห็นความอยู่รอดปลอดภัยชัดเจน
ไม่มีใครบอกว่า รายจ่ายเหนือรายรับอย่างปัจจุบันจะอยู่รอดไปกี่วัน
และจะมีความสุจริตใดที่จะรังสรรค์รายรับให้อยู่เหนือรายจ่ายทุกครัวเรือนได้บ้าง
รวมทั้งภัยธรรมชาติ คือ อุทกภัยที่กำลังมาเยี่ยมเยือนป่าชายเลนบางส่วน
แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ทันการณ์หรือไม่
ระยะกลาง ระยะยาว จะปล่อยปละละเลยอย่างเดิมอีกหรือเปล่า
ผู้บริหารจัดการส่วนท้องถิ่น เคยพูดคุยกับผู้เฒ่าผู้แก่ ภิกษุสงฆ์อาวุโส กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน วัยเกิน 60-70 บ้างหรือไม่
เคยรู้ทางตัน ทางออก ทางน้ำไหล บริเวณควรกักเก็บประจำถิ่น หรือดัดแปลงภัยธรรมชาติให้บางเบาหรือไม่ ความรู้พื้นฐานที่เป็นความอยู่รอดของส่วนรวมเช่นนี้ จะอยู่ในปฏิรูปการศึกษาใหม่หรือเปล่า
หรือจะให้โตะจายหมดเลยไปเรื่อยๆ
