สภาพการณ์ หนังสือ ‘ลับมาก’ หลุดมาจาก ‘สภาความมั่นคง’
อาจเป็นเรื่องธรรมดา ที่หนังสือสั่งการทางวิทยุของแต่ละหน่วยงานของตำรวจจะหลุดออกไปข้างนอก อาจเป็นเรื่องธรรมดาที่หนังสือลับมากจากส่วนกลางจะหลุดออกไปข้างนอก
แต่การที่หนังสือของสภาความมั่นคงแห่งชาติลงนามโดยเลขาธิ การหลุดออกไปและแชร์กันอย่างคึกคักต้องน่าเป็นห่วง
น่าเป็นห่วงเพราะเป็น ‘สภาความมั่นคงแห่งชาติ’
น่าเป็นห่วงเพราะเป็นการสั่งการไปยังกระทรวงมหาดไทย น่าเป็นห่วงเพราะเป็นการสั่งการไปยังสำนักงานตำแหน่งแห่งชาติให้ติดตามพฤติการณ์ของบางคน
น่าเป็นห่วงเพราะเนื้อหาแห่งการสั่งการนั้นสอดคล้องกับสภาพ การเคลื่อนไหวของหน่วยงานความมั่นคงภายในและฝ่ายปกครองอันสะท้อนออกผ่าน ‘คนเสื้อเหลือง’
และตามมาด้วยปฏิบัติการอันเชื่อมโยงไปยังบทบาทและการแอบอ้างของบางคน บางกลุ่มอย่างชวนให้สงสัย
คำถามจึงมิได้อยู่ที่ว่านั่นคือเป้าหมายอะไรในทางการเมือง หากแต่ยังอยู่ที่ว่าเอกสารนั้น ‘หลุด’ ออกมาได้อย่างไร
ต้องยอมรับว่าเอกสารอันลงนามโดยเลขาธิการสภาความมั่นคงแห่ง ชาติเป็นเอกสาร ‘ลับมาก’ ไม่เพียงแต่สะท้อนเจตจำนงของราชการ หากแต่ยังยืนยันทิศทางในทางการเมืองของรัฐบาล
ที่ต้องกระทำผ่านสภาความมั่นคงแห่งชาติเพราะนี่คือศูนย์ประ สานงานของสิ่งที่เรียกว่า ‘ประชาคม’ ด้าน ‘ความมั่นคง’
ไม่ว่าจะเป็นสำนักข่าวกรองแห่งชาติ ไม่ว่าจะเป็นสำนักการข่าว ของฝ่ายปกครอง (พลเรือน) ไม่ว่าจะเป็นสำนักการข่าวสันติบาล (ตำรวจ) ไม่ว่าจะเป็นสำนักข่าวกรองทหาร (ทหาร)
พลันที่ทำเป็นหนังสือทางราชการประทับตรา ‘ลับมาก’ ความ หมายก็คือเป็นการกระทำไปตามทิศทางและนโยบายอันมีการสั่งการที่แน่นอนมาจากรัฐบาล
แต่เมื่อมีการ ‘หลุด’ ออกไปตราประทับ ‘ลับมาก’ จึงหมดคุณค่า
สะท้อนให้เห็นว่าเป็นการหลุดออกมาจาก ‘ภายใน’ ยืนยันว่าคนที่อยู่ในวงจรแห่ง ‘ความมั่นคง’ ไม่เห็นด้วยกับวิธีการ
ไม่ว่าจะมีการปฏิเสธจากนายกรัฐมนตรีในฐานะประธานสภาความ มั่นคงแห่งชาติ ไม่ว่าจะมีการปฏิเสธจากเลขาธิการสภาความมั่นคง ซึ่งทำหน้าที่เป็นเลขาธิการ
แต่ความเป็นจริงที่ยากจะปฏิเสธคือตัวหนังสือและลายมือชื่อ
เท่ากับสะท้อนสถานะอันไม่มั่นคงเท่าใดนักของ ‘รัฐบาล’
