ทั้งๆ ที่การเปิดตัว “พรรคประชาชนปฏิรูป” โดย นายไพบูลย์ นิติตะวัน อยู่ใน “เงื่อนไข” อันสดสวย และงดงาม
สดสวยเพราะเป็น 2 วันหลัง “7 สิงหาคม”
งดงามเพราะคะแนน “ประชามติ” ผ่านร่างรัฐธรรมนูญจำนวน 15 ล้านเสียงจาก “ประชาชน”
เท่ากับเป็น “ชัยชนะ” ทาง “การเมือง”
เพราะ 15 ล้านเสียงทิ้งห่าง 10 ล้านเสียงซึ่ง “ไม่รับ” ร่างรัฐธรรมนูญห่างกันร่วม 5 ล้าน
เด่นชัดกว่า “ประชามติ” ที่ “อังกฤษ”
เด่นชัดกว่า “ประชามติ” ร่างรัฐธรรมนูญเมื่อเดือนสิงหาคม 2550 ด้วยซ้ำ
บทบาทของ นายไพบูลย์ นิติตะวัน น่าจะ “เหมาะสม”
เหมาะสมเหมือนกับที่ นายวันชัย สอนศิริ หรือ นายเสรี สุวรรณภานนท์ เคยแสดงบทบาทโดดเด่น
นั่นก็คือ “ตีเหล็ก” ขณะกำลัง “ร้อน”
แล้วเหตุใดความพยายาม “เปิดตัว” ของ นายไพบูลย์ นิติตะวัน ทำท่าอาจไม่ราบรื่น สดใส
เสียง “แย้ง” จาก “กปปส.” นั้นช่างเถิด
เพราะ นายไพบูลย์ นิติตะวัน หรือ นพ.มโน เลาหวณิช ก็มิได้อยู่ในสถานะแห่ง “แกนนำ”
ดำรงอยู่เสมอเป็นเพียง “แนวร่วม”
แทบไม่มีความจำเป็นอะไรที่ นายเอกนัฎ พร้อมพันธุ์ หรือ นายวิทยา แก้วภราดัย จะต้องออกโรง
แต่ 2 “แกนนำ” ก็ออกโรง “ปฏิเสธ”
ยิ่งฟังน้ำเสียงจาก พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา ประสานเข้ากับน้ำเสียงจาก พล.อ.ไพบูลย์ คุ้มฉายา
ยิ่งทำให้ นายไพบูลย์ นิติตะวัน อาจ “คอตก”
อย่าลืมเป็นอันขาดว่า พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา อยู่ใน “สถานะ” ที่สำคัญอย่างไร
อย่าลืมบทบาทของ พล.อ.ไพบูลย์ คุ้มฉายา
พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา เป็นน้องรัก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ และเป็นพี่ที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เคารพ
ขณะเดียวกัน เสียงของ พล.อ.ไพบูลย์ คุ้มฉายา ก็สำคัญ
สำคัญเพราะท่านประเมินและสรุปการเคลื่อนไหวของ นายไพบูลย์ นิติตะวันว่า
“อาจเกิดความเคลือบแคลง สงสัย”
เพราะสิ่งที่ “คสช.” ประกาศตั้งแต่รัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 แล้วว่า
1 จะมา “คืนความสุข” และ “อยู่ไม่นาน”
1 จะไม่มีการสืบทอด “อำนาจ” ในทางการเมืองอย่างเด็ดขาด เมื่อจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นแล้วก็จะไป
นี่ย่อมแย้งกับสิ่งที่ นายไพบูลย์ นิติตะวันเสนอ
