| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ : โดย ขรัวตาขำ
ชาวชุมชนเมืองระดับต้น ใหม่ๆ หมาดๆ เงินเดือนอยู่ในอัตรา 1 ถึง 3 หมื่นบาท
เป็นอยู่แบบฝืดเคือง ไม่มีอนาคตหรือไม่
คำตอบคือไม่
เป็นปัจจุบันที่ไม่มีอนาคต
ปัจจุบันที่อ้าปากเขมือบรายได้ทั้งเดือนให้หมดไปกับค่าอาหาร ค่าที่พักอาศัย ค่าเดินทาง ค่านุ่งห่ม รวมถึงค่าใช้จ่ายที่จะยังชีวิตให้อยู่อีกจิปาถะ บวกยารักษาโรค
ก็แทบชักหน้าไม่ถึงหลัง
อาหารพิเศษบางมื้อ บางเดือน ไม่ต้องพูดถึง
ของประดับนานาพันธุ์ นานาเพศ ก็ไม่ต้องเอ่ย
เป็นเรื่องอยู่ไกลเกินคว้าทั้งนั้น
เป็นปัจจุบันที่ไม่มีความหวังอย่างแท้จริง
อนาคตอันใกล้ ถ้าชุมชนเมืองต้องรับคนตกงานอีกไม่ต่ำกว่า 3 ล้านต่อปี
ความขาดแคลนขัดสน แทบจะเรียบเรียงภาพไม่ออก
คนที่อยู่ได้จริงๆ คือ คนไม่มีหนี้สิน คนที่มีเงินเดือนสูง คนที่มีรายได้นอกเหนือจากเงินเดือน คนเหล่านี้ มีเงินเดือนอยู่กี่กลุ่ม กี่อาชีพ และอยู่ในวัยอย่างใด
โรคติดต่อโควิด จิ้มจุ่มวิจักษ์วิจารณ์กันมาหลายหลังหลายหนแล้วว่า ทำให้ทุกอย่างในโลกสั้นลง แม้แต่ความตาย ก็มาหาผู้คนได้เร็วขึ้น เรื่องส่งออก เดินทางท่องเที่ยว ค้าขายสินค้าคุณภาพและไม่มีคุณภาพ อายุสั้นลงทั้งนั้น เผลอๆ เข้าก็หมดอายุเอาด้วย
ขบวนการวิพากษ์อย่างเปิดเผยเหล่านี้ เยาวกุมารและกุมารีนำมาเล่าแจ้งแถลงไขด้วยความใสซื่อทุกสิ่งทุกอย่างทั้งสิ้น
ไม่มีเบื้องหน้า เบื้องหลัง จาก ซี.ไอ.เอ หรือ เอ.พี.พี. อยู่ข้างบน ข้างข้าง แต่อย่างใด
เป็นปัจจุบันที่คำนึงถึงอนาคต
ประเด็นสำคัญ
อาวุโสที่ไม่มีอนาคตในปัจจุบัน สำเหนียกต่อเสียงที่ได้ยินอย่างไร
สำนึกได้หรือไม่ในข้อเท็จจริง
คณะผู้ปกครองโดยบังเอิญตกยากในปัจจุบัน ฉีกแผนยุทธศาสตร์แห่งชาติทิ้งหรือยัง
เพื่อต่อสู้กับความทารุณโหดร้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามา
สะอาดทั้งกาย วาจา ใจ พอหรือยัง ที่จะเปิดเผยความโปร่งใสมิให้น่าเกลียด
ลองเล่นง่ายๆ กับอิริยาอาการในตัวดู
