‘สมยศ’ เล่าบทเรียนสุดหดหู่ ครั้งจำคุก ม.112 ลั่น ‘ยกเลิก’ คือคำตอบสุดท้าย
‘สมยศ’ เล่าบทเรียนสุดหดหู่ ครั้ง จำคุก ม.112 ลั่น ‘ยกเลิก’ คือคำตอบสุดท้าย ยัน ติดตามทุกการชุมนุม
เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ที่ อนุสรณ์สถาน 14 ตุลา สี่แยกคอกวัว ถนนราชดำเนินกลาง กรุงเทพฯ สืบเนื่องในวันรัฐธรรมนูญ “แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม” ร่วมกับ “ม็อบเฟสต์” (Mob Fest) จัดกิจกรรม “ยกเลิก 112 สิ แล้วเราจะเล่าให้ฟัง” โดยมีกิจกรรม อาทิ วงเสวนาวิชาการ นิทรรศการ ม.112 สลับดนตรี และการแสดงงานศิลปะ
เวลา 14.00 น. มีการเสวนารอบที่ 2 ในหัวข้อ ม.112 ดำเนินรายการโดย ผศ.ดร.ประจักษ์ ก้องกีรติ คณะรัฐศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์
เวลา 14.56 น. นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข แกนนำกลุ่ม 24 มิถุนาประชาธิปไตย สะท้อนปัญหาจากกฎหมายมาตรา 112 โดยกล่าวตอนหนึ่งว่า ความจริงเรามีกฎหมายเช่นนี้มาตั้งแต่ สมัย รัชกาลที่ 5 แต่กำหนดโทษไว้เพียง 3 ปี แต่หลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ 2475 โทษจึงเปลี่ยนมาเป็น 7 ปี และต่อมา เปลี่ยนเป็น 15 ปี
“โดยโทษสูงสุด 15 ปี เกิดหลัง เหตุการณ์ 6 ตุลาคม ชวนให้เกิดความสงสัย ตั้งข้อสังเกต คดีแบบนี้มีปัญหา ผมไปกับ ไผ่ ดาวดิน เพื่อให้กำลังใจ วันรุ่งขึ้นหมายมา ข้อสังเกตคือคดีนี้เร่งมาก คำตอบคือ ‘ถ้าผมไม่ทำ หรือชักช้า ถูกสอบสวนได้’ นี่คือคำตอบของเจ้าหน้าที่ สิ่งที่อยากชื่นชมคนรุ่นนี้ คือเมื่ออ่านสำนวนสอบสวน ไผ่ ดาวดิน ไม่รับทราบข้อกล่าวหา เซ็นกำกับว่า ไม่เป็นธรรม จึงไม่รับทราบข้อกล่าวหานี้ ม.112 เป็นคดีที่โดยรวมแล้วเป็นปัญหา ถ้า ม.112 ของผมเป็นปริญญาตรี พริษฐ์ ชิวารักษ์ คงได้ปริญญาเอกไปแล้ว เพราะสะสมไว้เยอะ”
นายสมยศกล่าวต่อว่า เราจะอยู่ในสังคมแบบนี้หรือ พล.อ.ประยุทธ์บอกว่า ผมไม่ได้ใช้ 112 ตำรวจใช้ เห็นไหมตำรวจ เวลามีปัญหา
เขาโยนให้ ปัญหาคือ
1.เรื่องการไม่ให้ประกันตัว ปฏิบัติกับผู้บริสุทธิ์ได้อย่างไร แก้ผ้า ตรวจก่อนเข้าคุก ซึ่งส่วนตัวไม่เคยมาก่อน นักโทษลายสักตั้งแต่หน้า ยันปลายเท้า ผมต้องไปยืนท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ ทั้งที่เราคือผู้บริสุทธิ์ แต่ต้องอยู่ในสภาพแบบนั้น จนชิน
2.ตัดสินล่วงหน้าว่าคุณผิด ซึ่งผิดหลักยุติธรรม คือปัญหาของการใช้ ม.112
3.เส้นทางต่อสู้ความบริสุทธิ์ เป็นไปอย่างยากลำบาก ยิ่งคดี 112 ยิ่งถูกดักฟัง จะสู้คดีอย่างไร มีหลักฐาน แต่ทำอะไรไม่ได้ เข้าสู่กระบวนการยุติธรรมไม่ได้ คนส่วนมากบอกว่า ยอมรับเถอะ จะได้ลงโทษกึ่งหนึ่ง คิดกันแบบนี้ ด้วยเหตุนี้เราจึงไม่รู้ความจริงว่า ใครถูก ไม่ถูก เพราะยอมรับโดยอัตโนมัติ แต่ผมไม่อาจสูญเสียอิสรภาพทางใจ จึงขอถูกจำคุกอยู่ต่อ
นายสมยศกล่าวต่อว่า อันดับแรก ต้นทุนที่เสียจากการสู้คดี คือชีวิตด้านอาชีพ จำคุก 7 ปี มีเงินเก็บก็ต้องเอามาใช้ระหว่างอยู่ในคุก ต่อมา คือครอบครัว ลูกเรียน ม.ต้น และมหาวิทยาลัย ก็ไม่มีโอกาสได้ร่วมฉลองความยินดี ไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน 7 ปี ออกมา ครอบครัวหาย เหลือบ้านเปล่า ไม่เหลือใคร นี่คือผลกระทบ ซึ่งยังรุนแรงไปกว่านั้น จากคำกล่าวหา แต่เรายังคงต่อสู้ถึงสิทธิในเรือนจำ ที่สำคัญคือ ออกมาแล้วต้องใช้เวลาปรับตัวเป็นปี แค่ขับรถเดินทางใน กทม. ก็หลงทางตลอด สภาพบ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปมาก ผมติดคุกตอนอายุ 50 ปี ออกมา เกือบ 60 ปี ไปสมัครงานขับรถ รายได้เกือบ 2,000 บาท ปรากฏว่าถูกเช็กประวัติ เจออาชญากรรม ก็ถูกออกจากงาน
จากกระบวนการทั้งหมด มีปัญหาหนึ่งที่อยากให้ทราบ คือการจะถูกตัดสินอย่างไร ให้ได้รับความเป็นธรรม
“บทเรียนตอนที่เข้าไปเป็นนักโทษรุ่นแรกๆ ต้องคารวะ เขาหนักกว่าผม คือ อากง ตอนเข้าไปถูกให้ทำถ้วยกระดาษ ทั้งที่อายุมาก อากงทำไม่ไหว ร้องไห้ทุกคืนนี่คืออากง ผมจึงส่งเสียงออกไปว่าทำไมบังคับอากง จนได้เปลี่ยนการทำงาน อีกคนคือพนักงานซ่อมริงเท้าอยู่พญาไท ถูกตบบ้องหูอย่างแรก จนดับไปข้างหนึ่ง ตอนนี้บวชไม่สึก อีกคนก็โดนบังคับทำงาน ผู้คุมเร่งทำงานทั้งคืนจนมือเป็นระวิง ตกกลางคืนยังทำท่า เหมือนตอนทำงาน แต่ผมโชคดีที่ไม่ถูกบังคับ แต่ย้ายไปยังที่ต่างๆ โดยนักโทษจะถูกล่ามโซ่ติดรถขนส่ง ไม่ได้แวะเข้าห้องน้ำ วิ่งตรงอย่างเดียว ทรมานมาก เปลี่ยนเรือนจำบ่อยๆ ได้ พบคนแปลกหน้าตลอด
เรือนจำบ้านเรารวมกันอยู่ในห้องแคบๆ ราว 160 คน เหมือนหมูหมา กา ไก่ แออัดยัดเยียด เพราะปกติ จุได้ 1 แสน แต่ปัจจุบันมีนักโทษ 3 แสนคน ซึ่งเสี่ยง มีโอกาสติดเชื้อสูง ยังโชคดีที่รอดมาได้ตอนรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ให้สภาพดีขึ้น แต่ไม่ได้ช่วยแง่คดี” นายสมยศกล่าว และว่า
“ความจริงไม่ควรใช้คำว่า หมิ่น เพราะนี่คือความคิดเห็นที่ดี ต่อองค์กรหนึ่งของรัฐ ผมจะขอติดตามไปทุกการชุมนุม
ส่วนตัวมองว่า การยกเลิกคือคำตอบสุดท้าย โดยเร็ว แต่ถ้ายังไม่เลิก ขอเชิญชวนทุกท่านเตรียมความพร้อมชุมนุมในปีหน้า มีแนวโน้มอาจจะถึงขั้นหลั่งเลือดเข้าสู้ และนำมาซึ่งการยกเลิก ม.112 ให้ได้”
