คนพิการเผย เบี้ย 800 ไม่พอ อยากให้ประเทศมีรัฐสวัสดิการ
เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ที่กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ซึ่งเป็นสถานที่จัดการชุมนุมเพื่อเรียกร้องสิทธิของผู้พิการ นำโดยนายบรรพต ไชยะหล้า ตัวแทนของผู้พิการ
ต่อมาเวลา 18.00 น. น้ำพุ จากกลุ่มผู้พิการปลดแอก ปราศรัยถึงความเหลื่อมล้ำของผู้พิการ ว่า ตนรู้สึกดีใจมากที่มีคนสนใจประเด็นผู้พิการเยอะ วันนี้ที่ตนมาพูดเพราะมีโอกาสได้ขึ้นเวทีกับราษฎรแล้ว ตนเป็นผู้พิการที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ อาบน้ำ กินข้าว แต่งตัวด้วยตนเองไม่ได้ และลองคิดดูว่าเบี้ยคนพิการ 800 บาท พอหรือไม่ ซึ่งตนได้เงินเดือน 9,000 บาท ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวให้ชั่วโมงละ 100 บาท รวมเป็น 6,000 บาท ไหนจะกินข้าวอีกวันละ 100 บาท หมดแล้วกับเงินที่บอกว่าจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง ต้องขายล็อตเตอรี่ไปด้วย ตนคิดถึงว่าถ้าวันหนึ่งตนแก่ตัวไป มีอะไรที่รองรับตนได้บ้าง และที่พูดไปยังไม่รวมค่าห้องด้วย วันนี้ตนอยากให้เห็นอีกมุมหนึ่งของคนพิการรุนแรง ซึ่งรัฐบาลให้เพิ่มอีก 200 บาทนั้นตนไม่ได้เพราะไม่มีบัตรสวัสดิการ ซึ่งเงินที่รัฐให้นั้นคนพิการที่ป่วยติดเตียงอยู่ไม่ได้ สำหรับคนที่ลำบากกว่าตนนั้นก็อยากให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้นกว่านี้ อยากให้มันจบที่รุ่นเรา
ต่อไปเป็นเรื่องของโครงสร้างต่างๆ ไหนที่บอกว่ากฎหมายไทยเป็นกฎหมายที่ดีที่สุดในอาเซียน ที่บอกว่าคนพิการอยากเรียนต้องได้เรียน แต่ขอถามว่าคนพิการจะไปเรียน ไปโรงพยาบาล ไปมหาวิทยาลัยอย่างไร เวลาไปโรงพยาบาลแม้จะรักษาฟรีแต่ก็ต้องเสียเงินค่าคนแต่งตัว ค่ารถ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่กรมพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (พม.) ควรมองเห็นปัญหาจริงๆ ได้แล้ว และเกิดความเหลื่อมล้ำที่บริษัทบอกว่าไม่ต้องไปทำงาน เอาเงินไป 2,000 บาท มีแบบนี้จริงๆ แต่ทำไมพม.ถึงไม่เคยบอกเห็นและยังบอกอีกว่าได้จัดสวัสดิการให้คนพิการแล้ว ไหนจะหน่วยงานบางหน่วยงานที่ได้งบประมาณมาแต่งบประมาณเหล่านั้นกลับไม่เคยถึงคนพิการเลย เราต้องการให้ศูนย์รวมอำนาจที่อยู่ตรงกลางกระจายไปสู่ท้องถิ่นเพื่อให้จัดการไปสู่คนพิการในชุมชนของเขาได้
“อยากฝากถึงพม. ให้เปิดใจยอมรับว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนพิการบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเบี้ยพิการ การจ้างงาน โครงสร้างสมาคมที่งบประมาณไม่เคยถึงคนพิการเลย และอยากให้คุยถึงโครงสร้างเหล่านี้ว่าเกิดความเหลื่อมล้ำกันอย่างไร ทางออกที่ผมอยากเห็นจะทำอย่างไรให้ประเทศสามารถแก้ไขรัฐธรรมนูญ ซึ่งรัฐธรรมนูญปีนี้ได้ตัดสิทธิ์ของคนพิการออกทั้งหมด อยากเห็นรัฐธรรมนูญที่มาจากทุกส่วน อยากคนพิการ และเราควรพูดถึงเรื่องรัฐสวัสดิการได้แล้ว”
ออม หนึ่งในผู้พิการขึ้นปราศรัยในประเด็นรัฐสวัสดิการกับคนพิการ ว่า บริเวณหน้าตึกต้องทำทางขึ้นสำหรับคนพิการไว้ด้านข้าง เพราะทัศนียภาพจะไม่สวยใช่หรือไม่ ทำไมตนถึงออกมาพูดเรื่องนี้ ตนจะยกตัวอย่างที่ใกล้ตัว เช่นเบี้ยคนพิการเดือนละ 800 บาท หากตนอยากรวยทางลัดโดยการนำไปซื้อล็อตเตอรี่ จะซื้อได้กี่ใบ จะบอกว่าเบี้ย 800 บาทไม่พอ เพราะมีสิ่งจำเป็นต้องซื้ออีก ไม่ว่าจะเป็นแผ่นรองเปื้อนต่างๆ และอยากถามว่าเบี้ยคนพิการกี่บาทถึงจะพอ 9,000 บาทก็ไม่พอเพราะค่าใช้จ่ายสูง รัฐบอกจะขึ้นเงินให้อีก 200 บาทเป็น 1,000 บาท ซึ่งไม่ได้ทุกคนได้เฉพาะคนที่ถือบัตรคนจน เขาเรียกว่าเบี้ยไม่ถ้วนหน้า และไม่ถ้วนหน้าเฉพาะกลุ่มอีก การขึ้นเบี้ยเป็น 1,000 บาท ก็ได้ไม่เท่ากัน เพราะรัฐมองว่าเป็นคนพิการแล้วจะต้องจนอีก ซึ่งหากคนที่อยากได้ก็ต้องมาติดต่อที่พม.
ออม กล่าวต่อว่า เรื่องการศึกษา กฎหมายบอกว่าคนพิการเรียนฟรี แต่ในความเป็นจริงคนพิการจะไปเรียนได้หรือไม่ กว่าคนพิการจะออกไปเรียนได้ก็ต้องมีอุปสรรค ไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่าย การเดินทาง การศึกษาที่ตนเคยเจอมาและรู้สึกว่าฝังใจมาก เมื่อ 5-6 ปีที่ตนเคยไปสมัครในมหาวิทยาลัยของรัฐบาลแห่งหนึ่ง บอกตนว่าอยากรับตนเข้าเรียนในระดับปริญญาตรีแต่ตึกบางตึกยังไม่มีลิฟต์และทางสำหรับรถเข็น ทำให้ตนรู้สึกเฟล อีกเรื่องการที่คนพิการจะออกมาข้างนอก การเดินทาง ถนน การขนส่งสาธารณะควรจะเอื้อให้พวกเขา แต่ในเวลาเร่งด่วนคนพิการก็ไม่ค่อยได้ขึ้นจึงทำให้ต้องเรียกแท็กซี่ซึ่งต้องเสียค่าใช้จ่ายมากขึ้น นี่เป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกว่าประเทศต้องมีรัฐสวัสดิการ
ก่อนที่พิธีกรจะกล่าวว่า การที่พวกตนมาจัดม็อบในวันนี้มีคนพยายามจะโทรมาบอกให้ยกเลิก เพราะฉะนั้นวันนี้พวกตนจะอยู่ตรงนี้ให้รู้ว่าทุกพื้นที่เป็นของทุกคน
ทั้งนี้ได้มีการแสดงละครใบ้ให้มวลชนดู
