| ผู้เขียน | โกวิท วงศ์สุรวัฒน์ |
|---|
สหภาพยุโรป หรือที่เรียกสั้นๆ ว่า EU เป็นสหภาพทางเศรษฐกิจและการเมือง ประกอบด้วยรัฐสมาชิก 27 ประเทศ คือ ออสเตรีย, เบลเยียม, บัลแกเรีย, ไซปรัส, เช็ก, โครเอเชีย, เดนมาร์ก, เอสโทเนีย, ฟินแลนด์, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, กรีซ, ฮังการี, ไอร์แลนด์, อิตาลี, ลัตเวีย, ลิธัวเนีย, ลักเซมเบิร์ก, มอลต้า, เนเธอร์แลนด์, โปแลนด์, โปรตุเกส, โรมาเนีย, สโลวาเกีย, สโลวีเนีย, สเปน และสวีเดน มีพื้นที่ 4,233,255 ตารางกิโลเมตร เป็นการรวมตัวกันของประเทศในทวีปยุโรปเพื่อสร้างเสถียรภาพทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจและสังคมในภูมิภาค แนวคิดการสร้างให้เกิดสันติภาพในยุโรปเกิดขึ้นภายหลังสงครามโลกและสงครามระหว่างประเทศในภูมิภาค ในช่วงแรกเป็นความร่วมมือด้านเศรษฐกิจเพื่อพัฒนาให้เกิดตลาดเดียวโดยยกเลิกพรมแดนระหว่างกัน ประชาชน สินค้า บริการ และเงินทุนสามารถเคลื่อนย้ายได้อย่างเสรีในกลุ่มประเทศสมาชิก ปัจจุบันรัฐสมาชิกสหภาพยุโรป 19 ประเทศ ได้แก่ ออสเตรีย, เบลเยียม, ไซปรัส, เอสโทเนีย, ฟินแลนด์, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, กรีซ, ไอร์แลนด์, อิตาลี, ลัตเวีย, ลิธัวเนีย, ลักเซมเบิร์ก, มอลต้า, เนเธอร์แลนด์, โปรตุเกส, สโลวาเกีย, สโลวีเนีย และสเปน ได้ยกเลิกสกุลเงินของตนเองหันมาใช้สกุลเงินยูโรแบบเดียวกัน
สหภาพยุโรปดำเนินการผ่านระบบผสมระหว่างสหภาพเหนือชาติและความร่วมมือระหว่างรัฐบาลองค์กรตัดสินใจหลักเจ็ดองค์กร เรียกสถาบันของสหภาพยุโรป ได้แก่ ที่ประชุมยุโรป คณะมนตรีแห่งสหภาพยุโรป รัฐสภายุโรป คณะกรรมาธิการยุโรป ศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรป ธนาคารกลางยุโรปและศาลผู้สอบบัญชียุโรป
ความจริงอังกฤษก็เคยเป็นสมาชิกของสหภาพยุโรปมาร่วม 50 ปีแล้ว แต่เนื่องจากชาวอังกฤษส่วนใหญ่มักไม่คิดว่าอังกฤษเป็นส่วนหนึ่งของทวีปยุโรปและอังกฤษก็เคยเป็นมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของโลกในช่วงก่อนสงครามโลกทั้ง 2 ครั้ง เมื่อเข้าร่วมในสหภาพยุโรปซึ่งเป็นสหภาพเหนือชาติจึงรู้สึกว่าเสียอำนาจอธิปไตยไปมากเนื่องจากกฎเกณฑ์ต่างๆ ขององค์กรหลักเจ็ดองค์กรของสหภาพยุโรปนั่นเอง อังกฤษจึงได้ลงประชามติถอนตัวออกจากสหภาพยุโรปเมื่อ พ.ศ.2559 และหลังจากการเจรจากันระหว่าง
อังกฤษกับสหภาพยุโรปนานร่วม 4 ปีเศษ ในที่สุดอังกฤษได้เริ่มศักราชใหม่และชีวิตใหม่นอกกลุ่มสหภาพยุโรปโดยไม่ต้องปฏิบัติตามกฎทางการค้าตามตลาดเดียวและกฎเกณฑ์ต่างๆ ของอียูอีกต่อไป พร้อมที่จะเดินหน้าดำเนินนโยบายทางการค้าและนโยบายอื่นๆ ด้วยตนเองเป็นครั้งแรกในรอบเกือบ 50 ปี ซึ่งทำให้พ่อของนายกรัฐมนตรีอังกฤษ บอริส จอห์นสัน ยื่นเรื่องขอโอนสัญชาติฝรั่งเศสจากรัฐบาลฝรั่งเศส
โดยอ้างว่าทางฝ่ายแม่ของเขาเป็นชาวฝรั่งเศสเพราะโกรธเรื่องข้อตกลงเบร็กซิทนี้เอง เนื่องจากพ่อของนายกรัฐมนตรีเชื่อว่าอังกฤษเป็นส่วนหนึ่งของทวีปยุโรปไม่ควรที่จะแยกตัวออกโดดเดี่ยวจากยุโรปเลยนั่นเอง
นายสแตนลีย์ จอห์นสัน พ่อของนายกรัฐมนตรีบอริส จอห์นสัน อายุ 80 ปี เคยเป็นสมาชิกรัฐสภายุโรปในอดีต เขาสนับสนุนการอยู่ร่วมกับสหภาพยุโรปของอังกฤษในการลงประชามติเมื่อ พ.ศ.2559 ซึ่งเรื่องเบร็กซิทสร้างความแตกแยกในครอบครัวของนายกรัฐมนตรีบอริส จอห์นสัน โดยนางราเชล จอห์นสัน ผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ น้องสาวคนถัดมาจากนายกรัฐมนตรีบอริสลาออกจากการเป็นสมาชิกพรรคอนุรักษนิยม และสมัครเป็นสมาชิกพรรคประชาธิปไตยเสรี ก่อนการเลือกตั้งทั่วไปอังกฤษใน พ.ศ.2560 เพื่อต่อต้านเบร็กซิท ส่วน นายโจ จอห์นสัน น้องชายของนายกรัฐมนตรี บอริส จอห์นสัน ซึ่งเป็น ส.ส.ของพรรคอนุรักษนิยม ลาออกจากคณะรัฐมนตรีอังกฤษใน พ.ศ.2561 เพื่อแสดงถึงการสนับสนุนให้อังกฤษยังเป็นสมาชิกของสหภาพยุโรปต่อไป
ความจริงครอบครัวของนายกรัฐมนตรีบอริส จอห์นสัน นั้นมีเชื้อสายโดยตรงมาจากผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ชาวตุรกี ชื่อ นายอาลี เคมาล ผู้แต่งงานกับสตรีชาวสวิส-ฝรั่งเศส โดยทั้งคู่มีลูกชายชื่อออสมาน ต่อมานายอาลี เคมาล ได้อพยพครอบครัวมาอยู่ที่อังกฤษและภรรยาของเขาก็เสียชีวิต ลูกชายของเขาถูกเลี้ยงดูจากยายมาโดยตลอดในอังกฤษ เมื่อนายอาลี เคมาล ได้กลับไปตุรกีแล้ว ออสมานเลยใช้ชื่อวิลเฟรด และใช้นามสกุลของยายคือ จอห์นสัน
วิลเฟรด จอห์นสัน แต่งงานและมีลูกชายคือนายแสตนลีย์ จอห์นสัน ผู้เป็นพ่อของนายกรัฐมนตรีบอริส จอห์นสัน นี่เอง
เป็นที่น่าสังเกตว่าอดีตประมุขของประเทศฝรั่งเศสคือประธานาธิบดีนีกอลา ซาร์กอซี ก็มีพ่อเป็นชาวฮังการีอพยพมาอยู่ฝรั่งเศสเหมือนกัน
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์
