หญิงหน่อย แนะปลดล็อกกับดักเหลื่อมล้ำ เป็นของขวัญวันเด็กที่ยิ่งใหญ่

สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ทำให้จำเป็นต้องงดการจัดงานวันเด็กในหลายพื้นที่ ตัวหน่อยเองไม่ได้ไปร่วมการจัดกิจกรรมวันเด็กในเขตต่าง ๆ ใน กทม. เหมือนหลายปีที่ผ่านมา

แต่ยังจดจำรอยยิ้ม ความสดใส และความร่าเริงของเด็ก ๆ ในวันสำคัญวันนี้ได้เป็นอย่างดี

เช่นเดียวกับคำถามที่หน่อยทิ้งไว้เมื่อวันเด็กปีก่อนว่า “รอยยิ้มของเด็ก ๆ ได้ช่วยเตือนใจคนเป็นผู้ใหญ่เหมือนกันว่า วันนี้พวกเราได้เตรียมความพร้อมในการสร้างสังคมที่ดีเพื่อเด็ก ๆ กันไปถึงไหนแล้ว ?”

“เราได้บริหารประเทศเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม-เศรษฐกิจกันไปถึงไหนแล้ว เพื่อให้เด็ก ๆ เติบโตมาในสังคมที่พวกเขาเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา โดยพ่อแม่ไม่ต้องกู้หนี้ยืมสิน ?”

การเดินทางไปพบปะพี่น้องประชาชนในภูมิภาคต่าง ๆ ตลอดปี 2563 ทำให้หน่อยพบว่า ผู้ใหญ่ และผู้มีอำนาจทั้งหลาย อาจทำงานไม่หนักพอ เพื่อที่จะสร้างโอกาสให้กับเด็กไทย และทำให้พวกเขากล้าฝัน ไม่ติดกับดักความเหลื่อมล้ำ ทำให้ต้องย่ำอยู่กับที่

ในทุกพื้นที่ที่ไป พี่น้องประชาชนยังคงเล่าถึงความทุกข์ จากการที่เงินในกระเป๋าร่อยหรอ ซึ่งเป็นผลกระทบทั้งจากภัยแล้ง การได้เงินชดเชยช้า สินค้าขายไม่ออก ค่าครองชีพเพิ่มสูงขึ้น ไปจนถึงการระบาดของโรค ทว่าความหวังในดวงตาของพวกเขายังชัดเจน นั่นคืออยากหาเงินเพื่อส่งเสียให้ลูกมีการศึกษาสูงสุด จะต้องกู้หนี้ยืมสินมาก็ยอม

แต่ไม่ใช่ทุกครอบครัวที่ปลดล็อกกับดักความเหลื่อมล้ำทั้งหมดนี้ได้สำเร็จ แล้วเพราะเหตุใด พวกเราไม่ช่วยกันทำให้โอกาสทางการศึกษา และความกล้าที่จะใฝ่ฝัน เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ สำหรับเด็กไทยทุก ๆ คน ในทุกครอบครัวและในทุกพื้นที่ทั่วประเทศ

รอยยิ้มของเด็กๆ จึงช่วยเตือนใจคนเป็นผู้ใหญ่ และผู้มีอำนาจให้เร่งลงแรงปลดล็อกกับดักความเหลื่อมล้ำให้สำเร็จในเร็ววัน หน่อยเชื่อว่า นี่จะเป็นของขวัญวันเด็กที่ยิ่งใหญ่ และสร้างรอยยิ้มให้กับเด็กไทยได้อย่างแท้จริง