| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
ทำไม ทักษิณ จึงเป็น ชื่อ ‘ต้องห้าม’ ในยุค ‘โควิด’
ทําไมจึงเกิดกระแสการขุดคุ้ยและติดตามโครงการติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ของ กอ.รมน.ที่อมก๋อย เชียงใหม่ ด้วยเงินงบประมาณกว่า 45 ล้านบาท
คำตอบ 1 มาจาก #พิมรี่พาย
คำตอบ 1 เพราะว่าปฏิบัติการติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ผ่านเครือข่ายของ #พิมรี่พาย ใช้เงินงบประมาณเพียง 5 แสนบาทเท่านั้น
เป็น 5 แสนบาท กับ 45 ล้านบาท
หากไม่มีความตื่นเต้นอันเกิดขึ้นจาก #พิมรี่พาย การตามล้างตามเช็ดปฏิบัติการติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ของ กอ.รมน.คงไม่ตามมา
นี่คือผลของ “การเปรียบเทียบ”
เหมือนกับที่กำลังเกิดคำถามว่า การบริหารระหว่างรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับรัฐบาล นายทักษิณ ชินวัตร ใครเหนือกว่าใคร
เป็นคำถาม “บาด” ลึกเข้าไปใน “หัวใจ”
พลันที่ปัจจัยหนึ่งซึ่งทำให้การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด เตลิดเพริศและกระจายไปในขอบเขตเกือบทั่วประเทศคือ ปัจจัยอันเนื่องแต่ “บ่อน”
บทบาท “การเปรียบเทียบ” ก็ตามมา
ยิ่งเมื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา หงุดหงิดต่อคำถามที่รุกไล่รายวันจนถึงกับโพล่งออกมาว่า ต่อให้ 100 นายกรัฐมนตรีก็ปราบ “บ่อน” ไม่ได้
ยิ่งทำให้กลายเป็น “ประเด็น” อันแหลมคมในเชิงการบริหาร
ตัวอย่างหนึ่งซึ่งได้รับการยกขึ้นมาเปรียบเทียบก็คือ การอาศัยเงื่อนไขจาก “ลอตเตอรี่” เพื่อต่อสู้และจัดการกับ “หวยใต้ดิน”
นั่นก็คือ ปฏิบัติการเอา “หวย” ขึ้นมา “บนดิน”
ปฏิบัติการนี้ในรัฐบาลของ นายทักษิณ ชินวัตร ไม่เพียงแต่ทำให้ราคาสลากกินแบ่งนิ่ง หากแต่ลดทอนบทบาทและฤทธิ์เดชของหวยใต้ดินลงไปอย่างได้ผลทันตา
แต่แล้วความริเริ่มนี้กลับกลายเป็น “ผลร้าย” ให้กับ นายทักษิณ ชินวัตร
แท้จริงแล้ว กระบวนการเอาหวยขึ้นมาบนดินคือบาทก้าวสำคัญที่จะทำให้ “บ่อน” ซึ่งอยู่ในสถานะผิดกฎหมายยกระดับขึ้นมาอย่างถูกกฎหมาย
สามารถรู้ตัวตน สามารถเก็บภาษีได้อย่างถูกต้อง
แต่แล้วเมื่อเกิดรัฐประหารในเดือนกันยายน 2549 กรณีนี้กลับกลายเป็นความเสียหายกระทั่งเกิดการฟ้องร้อง ครม.ทั้งคณะ
และทำให้ยุทธศาสตร์นี้ต้องตกไป
ไม่ว่า “หวยใต้ดิน” ก็ยังรุ่งเรืองเฟื่องฟู ไม่ว่า “บ่อนการพนัน” ก็กลายเป็นเรื่องผิดกฎหมาย แต่ลักลอบเล่นกันอยู่แทบจะทุกทั่วหัวระแหง
กลายเป็นแหล่งตักตวง “ผลประโยชน์” ของเจ้าหน้าที่
ตราบเท่า ณ วันนี้ ไม่เพียงแต่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะออกมาแสดงการยอมแพ้ หากเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ไม่สามารถลากตัว “นายบ่อน” ออกมาได้
นี่คือเรื่องประเภทที่รู้ๆ กันอยู่ แต่ไม่มีการทำอะไรนอกจากตั้ง “คณะกรรมการ”
ยิ่งสถานการณ์บ้านเมืองเสื่อมทรุด เลวร้าย ไม่ว่าจะเป็นทางด้านเศรษฐกิจ ไม่ว่าจะเป็นทางด้านการเมือง ไม่ว่าจะเป็นทางด้านสังคม วัฒนธรรม
ก็นำไปสู่การเปรียบเทียบ
ไม่เพียงเป็นการเปรียบเทียบกับบทเรียนและประสบการณ์ในต่างประเทศ หากแต่ยังเป็นการเปรียบเทียบกับอดีต
นายกรัฐมนตรี “คนนี้” กับ นายกรัฐมนตรี “คนนั้น”
