อำนาจ จากปากกระบอกปืน ไม่อาจปกครองได้ ใน ‘พม่า’
ทำไม พล.อ.อาวุโสมิน อ่อง หล่าย จึงต้องออกมา ‘แถลง’ ยาวเหยียด ถึงความจำเป็นในการยึดอำนาจ ทำไมจึงต้องงัดประกาศกฎอัยการ ศึกออกมาบังคับใช้ในบางพื้นที่
คำตอบไม่มีอะไรสลับซับซ้อน เป็นไปตามแนวทาง ‘กระชับอำนาจ’ ของคณะรัฐประหาร
แม้จะเว้นระยะนานช้าถึง 1 สัปดาห์หลังได้ ‘อำนาจ’
กระนั้น ความเป็นจริงในทางการเมืองที่กองทัพโดยการนำของ พล.อ.อาวุโสมิน อ่อง หล่าย ผู้บัญชาการทหารสูงสุด จำเป็นต้องยอมรับก็คือ คลื่นแห่งการประท้วง คลื่นแห่งการต่อต้าน
จากที่เริ่มต้นด้วย ‘อนารยะขัดขืน’ ง่ายๆ โดยการใช้ธรรมเนียมการขับไล่สิ่งชั่วร้ายในยามเกิดจันทรุปราคา สุริยุปราคา ผ่านการตี้หม้อ กะทะ มาเป็นการขับไล่ ‘รัฐประหาร’
นำไปสู่การออกจากแต่ละเคหสถานไปชุมนุมและลงสู่ท้องถนน เกือบทุกเมืองในขอบเขตทั่วประเทศ
นี่คือแนวโน้มอันสะท้อนถึงการได้ ‘อำนาจ’ แต่มิอาจ ‘ปกครอง’
ต้องยอมรับว่าการออกมาของชาวพม่ายืนยันลักษณะแห่งความเป็น ‘มวลมหาประชาชน’ อย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นชนเผ่าเมียนมา ไม่ว่าจะเป็นชาติพันธุ์อื่น
ไม่ว่าจะเป็นย่างกุ้ง เนปิดอว์ ไม่ว่าจะเป็นมัณฑะเลย์
ล้วนมีจิตหนึ่งใจเดียวคือ คัดค้านต่อต้านกระบวนการรัฐประหาร คัดค้านการเข้ามาสำแดงอำนาจของกองทัพภายใต้การนำของ พล.อ.อาวุโสมิน อ่อง หล่าย
เรียกร้องให้ปลดปล่อย นางอองซาน ซูจี ที่ถูกจับกุมคุมขังพร้อม กับรัฐมนตรีและส.ส.ในสังกัดพรรคของ นางอองซาน ซูจี คืนอำนาจให้กับผู้ที่ได้รับเลือกและได้ฉันทามติมาจากประชาชน
หากประเมินผ่านคลื่นแห่งมวลมหาประชาชนอันไพศาลที่ออกมาสำแดงพลัง เท่ากับพิสูจน์ให้เห็นว่าประชาชนเลือกพรรคของ นางอองซาน ซูจี อย่างท่วมท้นและพร้อมให้การปกปัก คุ้มครอง
นี่คือเสียงของมวลมหาประชาชนที่แสดงออกทั้งในคูหาเลือกตั้ง และบนท้องถนนในขอบเขตทั่วประเทศพม่า
ปฏิกิริยาที่ประชาชนแสดงออกอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 1 สัปดาห์หลังรัฐประหาร ยืนยันให้เห็นอย่างเป็นรูปธรรมว่าถึง พล.อ.อาวุโสมิน อ่องหล่าย จะได้อำนาจไปด้วยการปล้นชิง
แต่ในที่สุดแล้ว พล.อ.อาวุโสมิน อ่อง หล่าย จะไม่สามารถบริหาร จะไม่สามารถปกครองได้ในทางเป็นจริง
จึงตกอยู่ในสภาพ ยักตื้นติดกึก ยักลึกติดกัก ยักแย่ยักยัน
