ญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไปอันเริ่มเมื่อวันที่ 16 และลงมติไว้วางใจ ไม่ไว้วางใจ งดออกเสียง ไม่ลงคะแนน ในวันที่ 20 กุมภาพันธ์
เท่ากับเป็น “ปัจจัย” จาก “ภายนอก”
นั่นก็คือ การจัดทัพ เริ่มยุทธการโดยมี นายสมพงษ์ อมรวิวัฒน์ หัวหน้าพรรคเพื่อไทยในฐานะ “ผู้นำฝ่ายค้าน” เป็นแม่ทัพ
ห้อมล้อมด้วย “ขุนพล” ฝีมือ “กล้า”
ไม่ว่าจะอยู่ในพรรคเพื่อไทยเอง ไม่ว่าจะมาจากพรรคก้าวไกล ไม่ว่าจะเป็นพรรคเสรีรวมไทย ไม่ว่าจะเป็นพรรคประชาชาติ ไม่ว่าจะเป็นพรรคเพื่อชาติ ไม่ว่าจะเป็นพรรคพลังปวงชนไทย
ต่างออก “หมัด” สำแดง “อาวุธ” อย่างเต็มที่
หากวัดผ่าน “คะแนน” ในเมื่อพรรคร่วมรัฐบาล 20 พรรค รวมแล้วเท่ากับ 278 เสียง ขณะที่ 6 พรรคร่วมฝ่ายค้านมีเพียง 211 เด่นชัดว่าแพ้
กระนั้น ที่ไม่ควรมองข้ามก็คือ “ป้อมค่ายตีแตกจากภายใน”
คําว่า “ภายใน” ในที่นี้หมายถึงภายในของรัฐบาล อันประกอบส่วนขึ้นจาก 20 พรรคการเมืองที่นำโดยพรรคพลังประชารัฐ และตามโดยพรรคประชาธิปไตยใหม่
ผลก็คือ นายอนุทิน ชาญวีรกูล ได้คะแนนไว้วางใจสูงสุด 275
เหนือกว่าไม่เพียงแต่ต่อ 274 คะแนนของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ หากแต่ยังเหนือกว่าต่อ 272 คะแนนของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา อย่างเด่นชัด
ขณะเดียวกัน คะแนนน้อยสุดคือ 258 ของ นายณัฏฐพล ทีปสุวรรณ
ยิ่งกว่านั้น คะแนนของ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ ที่ได้ 268 ก็มีคำถาม คะแนนของ นายศักดิ์สยาม ชิดชอบ ที่ได้ 268 ก็กลายเป็นประเด็น
นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ อาจมีคำถามภายในพรรคประชาธิปัตย์
แต่กรณีของ นายศักดิ์สยาม ชิดชอบ กลับกลายเป็นประเด็นระหว่างพรรคพลังประชารัฐกับพรรคภูมิใจไทยเพราะมี 6 เสียงจากพรรคพลังประชารัฐยกมือไม่ไว้วางใจ
ขณะที่ภายในของพรรคพลังประชารัฐก็อื้อฉาว กราวเกรียว
อื้อฉาวกลายเป็นคำถาม กลายเป็นประเด็น 1 จากคะแนนของ นายณัฏฐพล ทีปสุวรรณ และ 1 จากคะแนนของ นายสุชาติ ชมกลิ่น
คนแรกได้ 258 คนหลังได้ 263
ความแหลมคมอยู่ตรงที่ นายณัฏฐพล ทีปสุวรรณ มี 8 งดออกเสียง ความแหลมคมอยู่ตรงที่ นายสุชาติ ชมกลิ่น มี 12 งดออกเสียง และมี 1 ไม่ลงคะแนน
ทั้ง นายณัฏฐพล ทีปสุวรรณ และนายสุชาติ ชมกลิ่น ย่อมมีคำถาม
อย่าได้แปลกใจหาก “ภายใน” พรรคพลังประชารัฐจะมากด้วยปม ไม่ว่าปมที่ 6 ส.ส.ปฏิเสธรัฐมนตรีจากพรรคภูมิใจไทย
ไม่ว่าปมทำไม 2 รัฐมนตรี “ว่าการ” จึงได้รับความไว้วางใจ “น้อย”
ถึงแม้ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะยืนยันว่าไม่มีการปรับ ครม. แต่ปัญหาอันตกอยู่บนบ่าแกร่งของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ นั่นกลับกลายเป็นเรื่องอึกทึก ครึกโครม
เป็นความอึกทึก ครึกโครม ยิ่งกว่ากรณี “4 กุมาร” ในอดีต
เป็นอันว่า แรงกระแทกจากญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไปเมื่อลงมติแล้วมองจาก “คะแนน” ถือว่าสอบผ่าน ได้รับความไว้วางใจ
แต่แรงกระแทกกระทบไปยัง “ภายใน”
เกิดการตั้ง “คำถาม” นำไปสู่ “การตรวจสอบ” และกลายเป็น “ปม” แห่งความขัดแย้ง แห่งความหงุดหงิดไม่พอใจตามมาเป็นระลอกคลื่น
“ป้อมค่าย” ที่คิดว่าแข็งแกร่ง ก็อาจต้อง “โยกคลอน” บ่อนเซาะ
