ไม่ว่าจะเป็นการประกาศจะร่วมมือกันระหว่าง พรรคภูมิใจไทย กับ พรรคประชาธิปัตย์ และ พรรคชาติไทยพัฒนา เพื่อแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 รอบที่ 2
ไม่ว่าการตัดพ้อต่อว่าของ พรรคภูมิใจไทย พรรคประชาธิปัตย์ พรรคชาติไทยพัฒนา ต่อบทบาทของพรรคพลังประชารัฐ
ล้วนกำลังเข้าข่ายแห่งบทสรุปของบุคคลระดับรองหัวหน้าพรรค ภูมิใจไทยคนหนึ่งที่ว่า บทบาทของรัฐสภามีความใกล้เคียงเป็นอย่าง ยิ่งกับ ”สภาโจ๊ก”
เหมือนกับเป็นการเล่นละครหลอกลวงตัวเองและหลอกลองประชาชนไปด้วยในขณะเดียวกัน
อย่าได้แปลกใจหากว่าสังคมจะมองไปยังบทบาทและการขับ เคลื่อนของพรรคภูมิใจไทย พรรคประชาธิปัตย์ พรรคชาติไทยพัฒนา อย่างมิได้ตั้งความหวัง
เพราะรู้อยู่แล้วว่าบทบาทเมื่อวันที่ 17 มีนาคมเป็นอย่างไร
เพราะรู้อยู่เป็นอย่างดีว่า การแก้ไขรัฐธรรมนูญเป็น ”นโยบายเร่งด่วน” ของรัฐบาลที่แถลงต่อรัฐสภาเมื่อเดือนกรกฎาคม 2562 แต่แล้วผลที่เห็นเด่นชัดอย่างยิ่งว่ามิได้ปฏิบัติตาม ”นโยบาย”
สภาพการณ์ทางการเมืองของประเทศเหมือนกับว่า สถานการณ์ในที่ประชุมรัฐสภาเมื่อคืนวันที่ 17 มีนาคม ได้ให้คำตอบอย่างหมดจดสมบูรณ์แล้วว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ประหนึ่งว่าผลของการลงมติจะเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ในทางการเมืองของรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
กระนั้น หากจับตามผลสะเทือนและการเคลื่อนไหวในลักษณะต่อเนื่อง ไม่ว่าจะมองไปยังพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าจะมองไปยัง พรรคภูมิใจไทย พรรคประชาธิปัตย์ พรรคชาติไทยพัฒนา
ซึ่งล้วนเป็นพรรคที่มีบทบาทเป็นอย่างสูงภายในพรรคร่วมรัฐบาลด้วยกัน พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ นายอนุทิน ชาญวีรกูล นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์ นายวราวุธ ศิลปอาชา มั่นใจหรือไม่
มั่นใจว่า เป็นความสำเร็จ มั่นใจว่าเป็นชัยชนะอันจะสร้างความ แข็งแกร่งมั่นคงให้กับรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ยิ่งๆขึ้นไป
วินาทีแห่งการตัดสินใจของแต่ละพรรคร่วมรัฐบาลในคืนวันที่ 17 มีนาคม เป็นวินาทีแห่งการจบสิ้น ”มิตรภาพ” อันดำรงอยู่ตั้งแต่เดือนมิถุนายน 2562
และนับแต่เดือนมีนาคม 2564 เป็นต้นไป คือวินาทีแห่งการเริ่มบทใหม่ในทางการเมืองของรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
จากนี้คือ จุดแห่งการปะทะในทาง”การเมือง”อันแหลมคม
