ไม่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ต่างออกมาแสดงความห่วงใยต่อการเคลื่อนไหวในวันอาทิตย์ที่ 4 เม ษายน อันมี นายจตุพร พรหมพันธุ์ เป็นพลังดันสำคัญ
เมื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เมื่อ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ มีความห่วงใย เป็นไปได้หรือที่จะไม่ก่อผลสะเทือน
ผลก็คือ เราได้ยินเสียงของ นายเสกสกล อัตถาวงศ์ ดังออกมา จากภายในทำเนียบรัฐบาล เราได้ยินเสียงของ นายสิระ เจนจาคะ ดังออกมาจากภายในพรรคพลังประชารัฐ
พร้อมกันนั้น เราก็ได้ยินเสียงของ นายสมชาย แสวงการ ออกมาวิเคราะห์เส้นทางการเคลื่อนไหวของ นายจตุพร พรหมพันธุ์ อย่างค่อนข้างพิสดาร
ถามว่าสิ่งเหล่านี้สะท้อนนัยยะอะไรในทางการเมือง
คำตอบก็คือ สะท้อนให้เห็นความเป็นห่วงว่าการเคลื่อนไหวของ นายจตุพร พรหมพันธุ์ และคณะจะบานปลาย
เพราะเป้าหมายคือ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ทั้งๆที่ นายจตุพร พรหมพันธุ์ เคลื่อนไหวในวันอาทิตย์ที่ 4 เมษายนเป็นการเคลื่อนไหวภายใต้ร่มธง ”สามัคคีประชาชน” เพื่อต่อต้าน พล. อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากการเคลื่อนไหวของ ”เยาวชนปลดแอก” และ “แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม”
เด่นชัดว่า แม้ นายจตุพร พรหมพันธุ์ จะยังดำรงตำแหน่งเป็นประธานนปช. กระนั้น เขาก็ประกาศว่ามิได้เข้าร่วมในนามคนเสื้อแดง หากแต่ขอเป็นส่วนหนึ่งในการ ”สามัคคีประชาชน”
จิตวิญญาณหลักในการปลุกระดมประชาชนครั้งนี้เป็นการสืบต่อเจตนารมณ์ของ ”วีรชนเดือนพฤษภาคม 2535” เห็นได้จากการไปตั้งต้นที่สวนสันติพร อันเท่ากับยืนหยัดแนว ”พฤษภา ประชาธรรม”
กระนั้น กระบวนการโจมตี นายจตุพร พรหมพันธุ์ ก็ยังยึดเอาวิธีการแบบเดียวกับที่เคยโจมตี ”คนเสื้อแดง” เมื่อปี 2553
ไม่มีใครตอบได้ว่าสภาพการณ์ในวันอาทิตย์ที่ 4 เมษายน ณ สวนสันติพร อนุสรณสถานพฤษภาคม 2535 จะปรากฏออกมาและดำเนินไปอย่างไร
แม้กระทั่ง นายจตุพร พรหมพันธุ์ เองก็คาดหมายไม่ได้ว่าจะมีคนเข้าร่วมในการขับไล่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา มากเพียงใด
คำตอบสุดท้ายย่อมอยู่ที่วันอาทิตย์ที่ 4 เมษายน
