| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
สงกรานต์ไทยปี พ.ศ.2564 ผ่านไปอย่างเงียบเหงา
เหมือนป่าช้าขาดนักพรต
แต่ในใจคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยสงบ ต่างฝันร้ายตรงกันว่า หลังสงกรานต์ไทยจะไม่มีกิน
และกว่าจะเริ่มต้นใหม่ คงต้องใช้เวลาอีกนาน
ความลำบากยากแค้นเที่ยวนี้ เกิดขึ้นโดยคณะผู้ปกครองไทยส่วนใหญ่โดยแท้
หลักการปกครองกล้วยๆ ในระบอบประชาธิปไตยง่ายๆ มีว่า ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นไปเพื่อประโยชน์ของคนส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นคนเล็กคนน้อยที่ยากจน ขาดโอกาสทางการศึกษา ตกอยู่ในชนชั้นล่างต่ำสุด ไม่เคยได้รับ
การเอาใจใส่เท่าที่ควรจากคณะผู้ปกครองมาตลอด
การบริหารจัดการเพื่อคนส่วนใหญ่จึงล้มเหลว
ทั้งที่บ้านเมืองนี้ แดดดี น้ำดี แผ่นดินดี
สามารถบริหารจัดการ เกลี่ยความไม่อดอยากออกไปได้แทบหมด
แต่คณะบุคคลผู้เห็นแก่ได้ ผู้มักมากในการเอา ไม่เคยพยายามมองให้เห็น
ประชาธิปไตยที่ตกยากในหมู่คนส่วนใหญ่
จึงเป็นประชาธิปไตยที่ฉ้อราษฎร์ บังหลวง ตั้งแต่หัวแถว ยันหางแถว
เป็นประชาธิปไตยที่มีแต่สิ่งแปลกปลอมผสม
เช่นการเมือง เรื่องบริหารจัดการให้คนส่วนใหญ่
ก็กลายเป็นการเมืองผสมกับเรื่องการค้า
ยาแก้หวัดที่ช้าจนเชื่องฤทธิ์ก็ตกอยู่ในข่ายนี้
ก่อนสงกรานต์ ที่มีแต่ข่าวทุกมุมโลก เผชิญกับอาการพับเพียบกันเป็นแถว
หลังสงกรานต์ ไทยก็เป็นอีกประเทศหนึ่ง ที่อาการพังพาบติดตามมา
คำถามว่า โครงสร้างความเจริญ ที่มีอยู่แต่ก่อนนั้น ซึ่งพัฒนาไปหาส่วนยอด ส่วนที่ชูชัน หลังสงกรานต์โลกจะเหลือโครงสร้างอีกกี่แบบ
แบบที่ต้องยอบตัวลง อยู่กับที่ กอดกับสัจจะตามเป็นจริง ไม่เพ้อเจ้อฟุ้งซ่าน จะเป็นแบบที่ใช้ดีกว่าเก่าหรือไม่
หรือยังกวดพม่าไม่พอ ต้องรอเวลาให้ชนะขาด
