| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
โลกส่วนนี้ของเรากำลังถูกปกครองด้วยคนป่วย คนพิการ อยู่หรือเปล่า?
มีแต่สตางค์ที่ทำมาหาได้โดยไม่สุจริต แต่ขาดสติสัมปชัญญะสิ้นเชิงทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นเครื่องกรุยทาง
รู้แค่หน้าที่ ที่ก้าวร้าวระเบิดระเบียบปฏิบัติ แต่ก็ไม่เคยระลึกรู้ถึงความรับผิดชอบ ควรไม่ควรสำหรับความเป็นมนุษย์
รู้แต่ความแข็งกระด้าง เหยียดหยาม เสียดสี ไม่รู้กระทั่งรสไมตรีขั้นพื้นฐาน
จนกระทั่งไม่รู้ถูกรู้ผิดในกิริอาการเฉพาะหน้า อันเป็นความผิดของคนฉลาดน้อย
แล้วก็ผิดอย่างสม่ำเสมอ
ทั้งคำพูด หน้าที่ การงาน ตลอดจนการกระทำ
ทำไมจึงผิดพลาดมหากาฬเช่นนี้
คำตอบ คือ
กลัดกระดุมเม็ดแรกผิดตั้งแต่ต้น
ตรงกลาง ตรงปลาย จึงเลอะเทอะเปรอะเปื้อนจนไม่รู้ดำรู้แดง
น่าวิตกก็ตรง
กลายเป็นโรคระบาดไปทั่ว
จากคน 3 คน กลายเป็นหมู่คณะ ขยายเป็นกอง กรม อำเภอ จังหวัด จนถึงระดับประเทศ
ยิ่งอ่อนด้อยทางการศึกษา ยิ่งกดขี่ข่มเหงในทางเหลื่อมล้ำ ทุกขั้นตอน ทุกเวลา ทุกขณะ
แค่ไม่รับผิดชอบในหน้าที่
ตำรวจก็แทบไม่ใช่ตำรวจไปตั้งเยอะ
ขาดธรรม ไม่รับผิดชอบในศีล พระก็แทบกลายเป็นแพะ
เดินเฉียดประตูคุกได้ทุกวัน
ครูไม่เป็นครู การบริหารจัดการที่อยู่นอกตำรา ก็ผลักครูมาใกล้คุก
ไม่รับผิดชอบในหน้าที่อย่างเดียว ส่วนรวมยังวิบัติฉิบหายถึงเพียงนี้
เกิดเป็นคนป่วย คนพิการ ขาดความรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างล่ะ
อย่าถามว่า จะฉิบหายเพียงไหน
และความฉิบหายโดยรวมนั้น
เป็นทฤษฎีสมคบคิดได้หรือไม่?
ขรัวตาขำ
