ในที่สุด พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ยกเลิกคำสั่งนายกรัฐมนตรีที่ 85/2564 ด้วยการย้อนกลับไปนำเอาคำสั่งเดิมมาปรับแต่งและดำเนินการ
นั่นก็คือ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า ยังคงตรึงอยู่ในพื้นที่ภาคเหนือ ตอนบนโดยมีพะเยาเป็นฐานสำคัญของความรับผิดชอบ
ขณะที่ไม่ว่าพื้นที่นครศรีธรรมราช ไม่ว่าพื้นที่สงขลา ไม่ว่าพื้นที่ภูเก็ต ยังอยู่ในความรับผิดชอบของรัฐมนตรีจากพรรคประชาธิปัตย์ไม่แปรเปลี่ยน
นี่คือชัยชนะของพรรคประชาธิปัตย์ นี่คือท่วงทำนองที่ยืดหยุ่นและประนีประนอมของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา อันได้รับความเห็นชอบโดยพรรคพลังประชารัฐ
คำถามก็คือ ทำไมพรรคประชาธิปัตย์จึง “ซีเรียส” อย่างยิ่งต่อคำสั่งนายกรัฐมนตรีที่ 85/2564
เป็นความซีเรียสอย่างต่อเนื่องจากวันอังคารที่ 20 เมษายนกระทั่งวันศุกร์ที่ 30 เมษายน กระทั่งแกนนำพรรคประชาธิปัตย์ต้อง รุดเข้าหารือกับนายกรัฐมนตรี
ความเป็นจริงจากผลการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 ทำให้จำเป็นที่พรรคประชาธิปัตย์จะต้อง ”ซีเรียส”
เพราะพื้นที่กรุงเทพมหานคร “สูญ” ไปแล้วอย่างสิ้นเชิง
เป็นการสูญให้กับพรรคพลังประชารัฐ เป็นการสูญให้กับพรรคอนาคตใหม่ ซึ่ง ณ วันนี้ก็คือ พรรคก้าวไกล เป็นการสูญให้กับพรรคเพื่อไทย
พรรคประชาธิปัตย์จึงเหลือพื้นที่ทางภาคใต้เท่านั้นที่พอจะเป็น ความหวังว่าจะสามารถพลิกฟื้นคืนมาได้ พลันที่คำสั่งนายกรัฐมนตรี ที่ 85/2564 เกิดการแปรเปลี่ยนในเรื่องพื้นที่
นั่นก็คือ มอบหมายให้ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า รุกล้ำเข้ามา
นั่นหมายถึงการรุกคืบเข้าไปแย่งชิงมากยิ่งขึ้นในภาคใต้
การต่อสู้ของพรรคประชาธิปัตย์ จึงสะท้อนลักษณะ ”จงอางหวงไข่” ออกมาอย่างเด่นชัด แม้ไม่ถึงกับขู่ว่าจะถอนตัวออกจากการร่วมรัฐบาล แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ต้องให้ความสนใจ
การยินยอมอ่อนข้อของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จึงเท่ากับเป็นการถนอมน้ำใจให้กับพรรคประชาธิปัตย์อย่างมีนัยสำคัญ
