การเคลื่อนไหวจาก นายกอบจ. สะท้อนความต้องการ ‘วัคซีน’
ไม่ว่าจะเป็นเสียงจากนายกอบจ.ปทุมธานี ไม่ว่าจะเป็นเสียงจากนายกอบจ.นครศรีธรรมราช ไม่ว่าจะเป็นเสียงจากนายกอบจ.เชียงใหม่ ไม่ว่าจะเป็นเสียงจากนายกอบจ.นครราชสีมา
เป็นเสียงแห่งความเรียกร้องต้องการเหมือนๆกัน นั่นก็คือ เป็นเสียงเรียกร้องต้องการ ‘วัคซีน’
เป็นเสียงเรียกร้องต้องการของ ‘ประชาชน’ ในพื้นที่
เท่ากับเป็นการยืนยันให้ได้รับรู้ร่วมกันว่า ไม่ว่าประชาชนของจังหวัดปทุมธานี ไม่ว่าประชาชนของจังหวัดนครศรีธรรมราช ไม่ว่าประชาชนของจังหวัดเชียงใหม่ หรือจังหวัดนครราชสีมาล้วนต้องการฉีด ‘วัคซีน’
เป็นความเรียกร้องต้องการแม้จะต้องใช้เงินงบประมาณซื้อมาด้วยมูลค่าไม่ต่ำกว่า 1,000 บาทต่อโดส หรือต่อการฉีด 1 ครั้งต่อ 1 คน ก็ตาม
ถามว่าเหตุใดนายกอบจ.ของแต่ละจังหวัดจึงรู้และแสดงออก
คำตอบที่ตรงเป้าอย่างที่สุดก็คือ ทุกนายกอบจ.ที่ส่งเสียงเรียกร้องต้องการมาจาก ‘การเลือกตั้ง’ ของประชาชน
สถานะในทางการเมืองของนายกอบจ.จึงแตกต่างไปจากสถานะของ”ผู้ว่าราชการจังหวัด”โดยพื้นฐาน ไม่ว่าจะที่ปทุมธานี ไม่ว่าจะที่ นครศรีธรรมราช เชียงใหม่ ไม่ว่าจะทีนครราชสีมา
เพราะว่าตำแหน่ง ‘ผู้ว่าราชการ’ ได้มาโดย ‘การแต่งตั้ง’ เป็นไปตามระบบราชการ
ขณะที่ตำแหน่ง ‘นายกอบจ.’ ได้มาโดย ‘การเลือกตั้ง’ ผ่านกระ บวนการหาเสียง และมีความจำเป็นต้องคลุกคลีอยู่กับประชาชนที่เลือกเข้ามาอย่างแนบแน่นจึงต้องฟังเสียงประชาชน
เมื่อเสียงของประชาชนคือเรียกร้องต้องการ ‘วัคซีน’ จึงเป็นความจำเป็นที่นายกอบจ.จักต้องสนองความต้องการโดยรีบด่วน
เพราะ ‘งบประมาณ’ ที่ได้มาล้วนเป็นเงินจาก ‘ประชาชน’
สถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัส โควิด สถานการณ์การจัดหาวัคซีนผ่านโครงสร้างและกระบวนการ ‘แทงม้าตัวเดียว’ ก่อให้เกิดปัญ หาความไม่แน่นอนกระทั่งขาดแคลนขึ้นมาได้
เห็นได้จากการยกเลิก ‘วอล์ก อิน’ และลงทะเบียน ‘หมอพร้อม’
ความเรียกร้องต้องการ ‘วัคซีน’ จึงเป็นปัญหาเฉพาะหน้า เป็นปัญหาที่ ‘นายกอบจ.’ ประสบและจำเป็นต้องหาทางคลี่คลาย
ใครก็ตามที่มาจาก ‘ประชาชน’ จำเป็นต้องแสดงออกเช่นนี้
