อ.จุฬาฯ ยก รธน. มาตรา 26 ชี้รัฐออกคำสั่ง ไม่เตือนล่วงหน้า เพิ่มภาระ ต้องเยียวยาประชาชน
วันนี้ (28 มิ.ย.) นายพรสันต์ เลี้ยงบุญเลิศชัย อาจารย์คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้โพสต์ข้อเขียน ผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว
“ผมไม่ได้บอกว่า รัฐ (ศบค.) เองไม่สามารถออกข้อกำหนดเพื่อบริหารจัดการป้องกัน หรือแก้ไขการระบาดของโควิดได้ แต่ต้องเข้าใจด้วยว่า การออกข้อกำหนดในแต่ละครั้งนั้น โดยสภาพแล้วย่อมกระทบต่อสิทธิเสรีภาพต่างๆ ของประชาชนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
การออกข้อกำหนดนี้ รัฐ (ศบค.) อาศัย ม.9 ของพระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ.2548 เป็นหลัก ซึ่งให้อำนาจกรณีมีความจำเป็น แต่ไม่ได้หมายความว่า หากเห็นว่า มีความจำเป็นเพื่อแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉิน หรือป้องกันเหตุร้ายแรง (กรณีนี้คือการระบาดของโควิด) เมื่อไหร่แล้ว รัฐจะประกาศข้อกำหนดใดๆ ก็ได้ แต่การออกต้องเป็นไปตามเงื่อนไขของรัฐธรรมนูญ ม.26 ด้วย นั่นหมายความว่า มาตรการที่ออกมาต้องไม่เพิ่มภาระหรือจํากัดสิทธิหรือเสรีภาพของบุคคลเกินสมควรแก่เหตุ
ผมคงไม่ไปวิเคราะห์วิพากษ์วิจารณ์ว่า มาตรการของรัฐ (ศบค.) ที่ออกมาตามข้อกำหนด ข้อ 4 นี้โดยเนื้อหาแล้ว เป็นการเพิ่มภาระ หรือจำกัดสิทธิหรือเสรีภาพเกินสมควรแก่เหตุหรือไม่ เช่น ร้านอาหารห้ามให้นั่งทานแต่ให้ซื้อกลับบ้าน ฯลฯ แต่แน่นอนว่า การประกาศมาโดยไม่มีการบอกกล่าวแจ้งเตือนประชาชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ประกอบการร้านค้าต่างๆ “ล่วงหน้า” ย่อมเป็นการเพิ่มภาระ หรือจำกัดสิทธิหรือเสรีภาพของพวกเขาเกินสมควรอย่างชัดเจน ทั้งๆ ที่ หากสังเกตให้ดีจะพบว่า ม.9 ของพระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ.2548 นั้นเองก็บัญญัติไว้ในวรรคท้ายว่า “รัฐอาจกำหนดเงื่อนเวลาในการปฏิบัติตามข้อกำหนดเพื่อป้องกันมิให้เกิดความเดือนร้อนแก่ประชาชนเกินสมควรแก่เหตุ” ซึ่งก็เป็นไปตามหลักการที่รัฐธรรมนูญบัญญัติตามที่ผมได้อธิบายไปในข้างต้น ทั้งนี้ วัตถุประสงค์ของกฎหมายก็เพื่อให้รัฐนั้นต้องระมัดระวังไม่ทำให้ประชาชนเกิดความเดือดร้อนอย่างไม่มีเหตุไม่มีผล
กรณีนี้รัฐต้องหาทางแก้ไขเยียวยาประชาชน (ผู้ประกอบการต่างๆ) ที่ได้รับผลกระทบจากการออกข้อกำหนด (ไม่ใช่แค่ กทม เท่านั้น แต่รวมถึงจังหวัดอื่นๆ ที่ข้อกำหนดมีผลบังคับใช้) ที่ไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้าครั้งนี้ด้วย
#เจ็บแล้วโรคต้องจบ #ไม่ใช่ประชาชน #รัฐต้องคำนึงถึงผลกระทบที่ตามมาด้วยครับ
