สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ

สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ

นึกขันๆ ว่าจะมีสังคมเฉพาะหน้าบ้างหรือไม่ ที่คนส่วนใหญ่ในปัจจุบันขณะเห็นตัวตลกรายหนึ่งขึ้นมาโดยมิได้นัดหมายกัน

เป็นตัวตลกที่ไร้สาระสิ้นเชิง จากตำแหน่งแห่งหนของความเป็นคน จากหน้าที่และความรับผิดชอบที่มนุษย์ปกติคนหนึ่งจะพึงมี

แต่กลับไม่มี

Advertisement

หรือบางทีก็ดัดจริตตลกแบบไม่รู้กาลเทศะ

ความผิดปกติเช่นนี้จะเป็นอะไรมิได้นอกจากตัวตลก

ซึ่งตามมาด้วยความสูญเสียของส่วนรวมประดามี

เหลือแต่ลมหายใจ แต่นับหนึ่งต่อไปไม่ได้ทั้งส่วนตัว และประเทศชาติ

มีแต่สงครามติดลบที่ระเบิดระบาดกว้างขวางเต็มไปหมด

โดยตัวตลกรายนั้นยังอยู่

โห่ฮาปาเข้าไป ทั้งทึ้งทั้งไล่ ก็ยังเล่นไม่เลิก

พรหมทัณฑ์ของสังคมควรเห็นตรงกันคือ

ทอดทิ้งให้ตัวตลกโดดเดี่ยวให้เข็ด

ใครเป็นเจ้าข้าวเจ้าของให้การศึกษาอบรมตรงๆ เป้าหน่อย

สงครามโควิดอันหนักหนาเที่ยวนี้ คนที่ครองสติหลงเหลืออยู่บ้าง พยายามบอกต่อกันว่า นอกเหนือจากสวมหน้ากาก ใช้ช้อนกลาง ขยันล้างมือ ตามสมัยไทยฝึกอบรมแล้ว

ถ้ายังไม่พอ ท่านว่าการออกกำลังสม่ำเสมอกลางอากาศผ่องถ่ายบริสุทธิ์ จะช่วยได้มาก

เช่นเดียวกับบรรทุกความสะอาดโปร่งใสทุกรูปแบบ ทะเลาะกับความสกปรกให้หมดจด

ล้างตลาด ล้างเมืองทุกที่ก็ต้องทำ

บ้านพักคนงานผู้ยากไร้นั้น ถ้าสะอาดปลอดโปร่งขึ้นบ้าง จะพออยู่ดีกว่าไหม

ร้อนใต้เพิงสังกะสี ห้องน้ำไม่มี ห้องนอนไม่พอ อากาศไม่เข้า เป็นสนามชำเราชีวิตของใครหรือ

คนไม่เกิน 70 ล้านคน ในประเทศนี้ เอา 2 คูณเข้าไป เผื่อเศษบวกไว้ที่ 150 ล้านโดส

นั่นคือจำนวนยาฉีดที่ต้องการในขณะนี้

ครบคนละ 2 เข็มก่อน โอกาสของการนับหนึ่งก็จะมาถึง

ตลกด้วยความไม่พร้อมถึง 120 วัน

โกหกโกเก้าไปแต่ละถิ่นแต่ละที่

มีแต่ความเจ็บป่วยและความตายมาเยือน

ตลกมากนะจ๊ะ ถุยส์ !

ขรัวตาขำ

QR Code
เกาะติดทุกสถานการณ์จาก Line@matichon ได้ที่นี่
Line Image