ข้อเสนอในเรื่องให้ “ว่าที่”นายกรัฐมนตรีต้องเข้าสู่กระบวนการ “ดีเบต”ในทางการเมือง
“เท่”อย่างยิ่ง “เท่”สุด-สุด
อย่าได้แปลกใจหากจะมาจาก “สมองก้อนโต” ระดับ นายสมชัย ศรีสุทธิยากร
สะท้อน ความรอบรู้ในทาง”สากล”
เพราะในการเลือกตั้งของสหรัฐอเมริกาก็ทำอย่างนี้ เพราะในการเลือกตั้งของฝรั่งเศสก็ทำอย่างนี้ เพราะในการเลือกตั้งของญี่ปุ่นก็ทำอย่างนี้
ทั้งหมดล้วนเป็นแฝง “กลิ่นอาย” แห่งระบอบประชาธิปไตยอันเป็น “อารยะ”
ขณะเดียวกัน ก็สะท้อนสำนึกในทาง “การตลาด”
เพราะมีแต่ทำให้ “หัวขบวน”ของแต่ละพรรคการเมืองเข้าสู่เวทีแห่งการ “ดีเบต” เท่านั้น การเลือกตั้งจึงจะคึกคัก
คึกคักเหมือนอเมริกา คึกคักเหมือนฝรั่งเศส
อย่าลืมเป็นอันขาดว่า นายสมชัย ศรีสุทธิยางกูร อาจเคยเป็นอาจารย์คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
แต่ก็มีพื้นฐานของ”ศาสตร์”ด้าน “การตลาด”
ที่สำคัญในการเลือกตั้งเมื่อเดือนมกราคม 2544 ก็เคยมีบทบาทในการจัดเวที”ดีเบต”ที่หอประชุมใหญ่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มาแล้ว
สามารถดึงกระทั่ง พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร(ยศขณะนั้น)เข้าไปร่วมด้วย
จึงไม่แปลกที่จะชมชอบ “ดีเบต”เป็นพิเศษ
กระนั้น การดีเบตเมื่อปี 2544 กับ การดีเบตต่อไปในปลายปี 2560 ก็อาจจะไม่เหมือนกัน
แน่ใจหรือว่าเป็นการดีเบตของ “ว่าที่” นายกรัฐมนตรี
หากประเมินจาก “ท่าที” ขณะนี้แม้แคนดิเดตนายกรัฐมนตรีจะเป็นใคร เพราะยังไม่แจ่มชัด
แต่พรรคเพื่อไทยก็ต้องมี “รายชื่อ”ของตน
เช่นเดียวกับ พรรคประชาธิปัตย์ก็จะต้องเน้น “หัวหน้าพรรค” อย่างแน่นอน
พรรคภูมิใจไทยก็ต้องเป็นเช่นนี้
พรรคชาติไทยพัฒนาแม้ นายบรรหาร ศิลปอาชา จะสิ้นไปแล้ว แต่ก็ต้องเน้นหัวหน้าพรรค
เวที”ดีเบต”จึงเป็นเวทีของ “หัวหน้าพรรค”
หรือถึงมิใช่หัวหน้าพรรค แต่ก็ต้องเป็นบุคคลที่อยู่ใน”รายชื่อ”ของพรรคเป็นสำคัญ
นี่ย่อม “สวน”กับความเป็นจริงในทาง “การเมือง”
ความเป็นจริงอันเป็นที่ “รับรู้” กันอย่างทั่วไปก็คือ หัวหน้าพรรคการเมืองยากที่จะได้ดำรงตำแหน่งเป็น “นายกรัฐมนตรี”ได้
เพราะพื้นที่เป็นของนายกรัฐมนตรี “คนนอก”
ทะยานไปดำรงตำแหน่งโดยไม่จำเป็นต้อง “ดีเบต”กับใคร
