สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
คุณสมพงษ์ อมรวิวัฒน์ เป็นคนเรียนเก่งมีการศึกษา รู้ความควรไม่ควรก่อร่างสร้างตัวจนเป็นเศรษฐี เป็นลูกเขยมหาเศรษฐี วงศาคณาญาติเล่าเรียนจบนักเรียนนายร้อยเกือบทุกคน สตรีก็จบมหาวิทยาลัยมีชื่อของประเทศ
ปัจจุบัน (พ.ศ.2564) คุณสมพงษ์ เป็นหนึ่งในผู้แทนของจังหวัดเชียงใหม่ เป็นหัวหน้าพรรคเพื่อไทย และเป็นผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร เป็นนักการเมืองของคนส่วนใหญ่ และเป็นคนปกติ
รู้สึกรู้สาเช่นเดียวกับเพื่อนร่วมชาติทุกท่านทุกคน
ที่รู้ถึงความไม่ปกติของการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ในประเทศชาติว่า มีความบอบช้ำเป็นที่สุด
ประเทศไทยเดินมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?
ขณะที่ประมุขฝ่ายหัวขั้วหัวเข่าบางคน กลืนน้ำลายตัวเอง
ภูมิคุ้มกันหมู่ มิได้ปกครองป้องกันโรคระบาดให้กลุ่มชนของประเทศ แต่กลับแผ่ป้องการฉ้อราษฎร์บังหลวงอย่างน่าไม่อาย
สงครามของโรคระบาด ตีความค่าใช้จ่ายเป็นสงครามของการสู้รบ ทั้งๆ ที่งบประมาณภายในชาติแทบกัดก้อนเกลือกิน แต่ การค้าความตาย ของรัฐเอกเทศก็ยังดำรงอยู่
รัฐเอกเทศ ใจดำ ทรยศต่อความไว้วางใจของประชาชน
ความโอหัง และเสพติดในอำนาจอีหรอบนี้ เป็นสภาพของคนเป็นโรค โอหังคลั่งอำนาจ ไม่สมควรเป็นผู้นำอีกต่อไป
กล่าวกันว่า ผู้นำโง่ เราจะตายกันหมด
เพราะคนโง่ คือภัยอันตรายร้ายแรง เมื่อกลายเป็นผู้มีอำนาจ
เสียงกระซิบก้องเมืองกลางเมืองแบบนี้ ถ้าเป็นคนปกติ เป็นเสียงที่ไม่ค่อยได้ยิน ควรได้ยินคำขอบคุณของผู้ถูกเอ่ยถึง
แต่ถ้าดังกลับมาว่า แรงไปไหม หัวข้ออภิปราย มีใครเคยมีไหม แบบนี้?
การเมืองเรื่องบอบช้ำของประเทศชาติก็คงดำเนินต่อไปตามวิถีทางการเมือง
ไม่ว่าดาวดวงไหนจะไม่คราสกับดาวดวงไหน ระหว่างนี้
แต่แผลที่ถูกกลัดหนองอยู่ซ้ำซาก รอตายกันกว่าครึ่งประเทศ อาจจะคราสกับตัวเองเข้าบ้างก็ได้
ยังสนุกอยู่ในเสื้อเกราะชั่วคราวไม่สร่างซา อ้ายเพี้ยนนี่ ?
ขรัวตาขำ
