สัมผัสจาก “ท่าที” ของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ประสานเข้ากับของนายวิษณุ เครืองาม
กรณี “แม่ผ่องพรรณ” น่าจะค่อยๆ จบ
ยิ่งได้ฟัง “ท่าที” ของนายวัลลภ ตังคณานุรักษ์ คนดีระดับ “ครูหยุย” จาก สนช.
ยิ่งมากด้วย “ความมั่นใจ”
เพราะเด่นชัดยิ่งว่า จะไม่สามารถโยง “ฝายแม่ผ่องพรรณ” ให้พัฒนาไปได้มากกว่านั้น
คงจำกัดอยู่เฉพาะ อ.ฝาง จ.เชียงใหม่
สนช.ก็คงไม่มีการตรวจสอบในทาง “จริยธรรม” กับสามี “แม่ผ่องพรรณ” ซึ่งเป็นสมาชิกอยู่
ยิ่งกว่านั้น ยังเป็นเรื่องที่ “ไม่เกี่ยว”
ความพยายามที่จะ “แตะ” ไปไกลยิ่งกว่าสามี “แม่ผ่องพรรณ” ยิ่งเป็นเรื่องยาก
อีกไม่นานทุกอย่างก็จะ “เงียบ”
คำชี้แนะอันมาจาก “ผู้จัดเจน” ทั้งในวงการทหาร ทั้งในวงการ “แม่บ้าน” ดำเนินไปตรงกัน
นั่นก็คือ ขอให้ “เงียบ” เข้าไว้
อย่าได้ออกมา “แถลง” อย่าได้ออกมา “แสดง” ความเห็นอะไรทั้งสิ้น
เข้าทำนอง “สงบสยบความเคลื่อนไหว”
เมื่อสิ้นเดือนกันยายน สามี “แม่ผ่องพรรณ” ก็เกษียณจากราชการ
ทุกอย่างก็ “จบ”
“ความเงียบ” จึงกลายเป็น “ทางออก” เป็นหนทางเลือกที่สอดรับกับสถานการณ์
เว้นก็แต่บทบาทของ “สมาคม” 1 ที่ไม่ยอมหยุด
เป็นสมาคมองค์การพิทักษ์รัฐธรรมนูญไทย ที่มีนายศรีสุวรรณ จรรยา เป็นเลขาธิการ
“สมาคม” นี้ไปยื่นเรื่องต่อ “ป.ป.ช.”
กระนั้น บทบาทของสมาคมองค์การพิทักษ์รัฐธรรมนูญไทยก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ไม่เกี่ยวกับ “ฝายแม่ผ่องพรรณพัฒนา”
ถือว่าเรื่องของ “ฝายแม่ผ่องพรรณพัฒนา” ได้จบและยุติลงไปแล้วโดยพื้นฐาน
ที่ตามมาจึงเป็น “เรื่องใหม่”
เป็นเรื่องอันเกี่ยวกับ 1 กองทัพภาคที่ 3 จำนวน 7 โครงการ 1 สำนักงานทรัพยากรน้ำภาค 9 กรมทรัพยากรน้ำ 1 โครงการ
1 อบจ.พิษณุโลก 3 โครงการ
รวมแล้วเป็นวงเงินมูลค่าทั้งสิ้นจำนวน 155 ล้านบาทในช่วงปี 2557-2559
นี่คือ “เผือกร้อน” ในมือของ “ป.ป.ช.”
