| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
ปี 2 ปีมานี่ สงครามโควิด-19 มาเยือนโลกเป็นระลอก แม้จะปลิดชีวิตไปส่วนใหญ่ แต่ส่วนที่เหลือซึ่งมีมากกว่าก็ยังปักหลักสู้
เข้าท่าบ้าง ไม่เข้าท่าบ้าง ก็สุดแต่คณะผู้ปกครองส่วนนั้นๆ
แต่ส่วนรวมของโลก ก็แทบเปลี่ยนแปลงอย่างถึงที่สุด ทั้งคน สัตว์ สิ่งของ
คนผู้มีผลกระทบ มีความรู้สึกรู้สามากกว่าเพื่อน จะรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงหลายสิ่งหลายอย่างว่า มีภาระติดใจ ติดตัวน้อยลง
ที่เห็นความตายล้นเมรุ ก็เห็นชีวิตสั้นนิดเดียว
ที่เห็นใหญ่โตสูง กว้างขวางเบื้องหน้า จะมองเห็นความเจริญที่เล็กกว่า สมตัว ไม่ตะเกียกตะกาย เป็นความอยู่รอดที่จำเป็น
นัยฉะนี้ ย่อมหมายรวมถึง การเมือง เศรษฐกิจ สังคม ของแต่ละเขตแคว้นต่างๆ ด้วย
ว่าผู้ปกครองและคณะ มีกาก มีกึ๋นเพียงใด
ก่อนโควิด-19 ระบาด โลกเต็มไปด้วยสงครามโฆษณาชวนเชื่อ
ไม่ใหญ่ก็ขอยืมไอ้ย่อมมาปิด
ไม่แข็งก็เบ่งกล้ามจนเส้นเอ็นระบม
พิการมาตั้งแต่พ้นท้องแม่ ก็อาศัยยาเสริมประกอบ
หลังสงครามโควิดมาเยี่ยม ท่านรับประทานความเห็นแก่ตัว ความเห็นแก่ได้ พร้อมๆ ชีวิตไปด้วย
เป็นความเปลี่ยนแปลงที่ต้องยอมรับกับชีวิตวิถีใหม่
ซึ่งบังเอิญไปคล้ายคลึงกับวิถีดั้งเดิมของสัตว์มนุษย์
ที่นำหมู่เอาตัวรอดและหมู่เหล่าก็รอด
อยู่อย่างพออยู่พอกินและพอเพียง ไม่เบียดเบียนคนส่วนใหญ่ให้หายนะ
ปฏิเสธความคิดเดรัจชนิดอื่นๆ ยังแต่ความเป็นมนุษย์เผื่อเพื่อนมนุษย์เท่านั้น
ความเปลี่ยนแปลงง่ายๆ กล้วยๆ เหล่านี้เป็นนิรันดร์
ใช้โควิดเป็นมรณานุสติให้จงหนัก
การเมืองจะเปลี่ยนเป็นเบื้องแรก
เศรษฐกิจโดยงบประมาณของจริงฉบับใหม่จะตามมา
จากนั้น เพื่อนร่วมชาติทุกชาติ ก็จะยืนหยัดด้วยลำแข้งตัวเองได้
ขรัวตาขำ
