| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
วันศุกร์ที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ.2564 สัปดาห์หน้าเป็นวันลอยกระทง
เป็นวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12
แผ่นดินที่อยู่กับน้ำเต็มฝั่ง ย่านเอเชียอาคเนย์ย่อมผูกพันและมีสิ่งแวดล้อมเกี่ยวข้องด้วยน้ำ
น้ำเป็นทั้งแม่ธาตุผู้ยิ่งใหญ่
เป็นสัญลักษณ์ของแม่ ผู้ให้ชีวิตมีชีวามาตลอด
พร้อมกับถล่มทลายทุกสิ่ง ในทันทีที่แม่โกรธ
ไม่ว่าน้ำทะเลหนุนอย่างไม่พูดพล่ามทำเพลง ผู้เกี่ยวข้องในการดูแลน้ำให้ถูกจังหวะจะโคน ไม่เอาใจใส่น้ำให้เสมอต้นเสมอปลาย
น้ำก็ไหลท่วมแข้งขา ตบหน้าเบาๆ ฉาดหนึ่งเข้าให้ และอยากเห็นไปทำอย่างอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับน้ำ
น้ำมาตามเหตุตามฤดูที่ไม่ขาดตกบกพร่อง
คนที่อยู่กับน้ำจึงไม่มีใครควรประมาท
น้ำให้ชีวิตได้ น้ำก็ปลงปลิดชีวิตได้
ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต ชีวิตลำบากยากเข็ญไปตามกัน
เพราะน้ำตัวเดียว
ถึงวันลอยกระทงแต่ละปี การขอขมาน้ำของคนส่วนใหญ่และคนส่วนน้อยจึงจำเป็น
ในการรำลึกถึงความจำเป็นของการอยู่ร่วมกันของธรรมชาติผู้ยิ่งใหญ่ ที่คนส่วนเกินมักจะล่วงเกินเพียงอย่างเดียว
แล้วก็มักจะแก้ตัวว่า มีการดูแลเอาใจใส่อย่างเป็นขั้นตอนแล้ว
ปัญหาเรื่องน้ำ จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป
แต่ที่จริงคือ ปัญหาเรื่องน้ำมีอยู่ตลอด
มีจนสังคมสั่นคลอน ขาดแคลน หวั่นไหวแทบจะเอาตัวไม่รอด
คงจะไม่รอดประสาคนส่วนเกิน
ที่นึกอะไรไม่ออก คิดอะไรไม่เป็น เห็นแต่น้ำเป็นศัตรู
ขรัวตาขำ
