สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ

สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ

วันสุดท้ายของปีนี้ คืบคลานเข้ามาทุกวัน

ใกล้ฉลองส่งท้ายปีเก่า สวัสดีปีใหม่เข้าไปทุกที

อย่าเพิ่งถามว่า จะเอาอะไรไปฉลอง?

Advertisement

วัน เดือน ปี เป็นห้วงเวลาตามปกติของกาละ

มาแล้วก็ไป ไม่ค่อยกลับคืนมา

เหมือนความตาย

เหลืออยู่ก็แต่ความทรงจำ

เต็มไปด้วยสิ่งที่ดี ก็มีแต่ความดีที่คิดถึง

น้อยหรือไม่มีเลย ก็ไม่มีใครนึก

ผู้คนจำนวนหนึ่ง จึงต้องการเวลามากๆ

นัยว่า เพื่อไว้ทำความดีให้ผู้อื่นระลึกถึง

ทั้งที่รู้งูๆ ปลาๆ ว่า เวลาเพียง 1 วัน จะทรงคุณค่ากว่า ถ้าทำงานให้คนอื่นระลึกรู้

ต่อให้มีหมื่นวัน แต่ถ้าทำอะไรไม่เป็นสรรพรส สุนัขไม่รับประทาน

เวลาก็ไม่มีความหมาย

————-o————-

ไทยเรา เป็นเมืองที่มีรัฐธรรมนูญมากฉบับ

ทำไว้ฉีก ไว้เป็นเกราะป้องกัน ก็เป็นเรื่องของใครที่ต้องอยู่ในเมืองขณะนั้นแบบไหน

มีอยู่ฉบับหนึ่ง ผู้ร่างหลุดออกมาว่า เขาอยากอยู่ยาว

จะยาว จะสั้น อย่างไร เวลานั้นลองนับเริ่มต้นเมื่อไรแล้ว เวลาที่สิ้นสุดก็จะตามมา

ยาวไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มี

ครบ 7 ปี ก้าวย่างเข้าปีที่ 8 ก็ออกอาการ

เคยชกมวยไม่เป็นอยู่ดีๆ พอใกล้ยกสุดท้ายกลับชกเปรอะกว่ายกต้นๆ เสียอีก

การเมือง เศรษฐกิจ สังคม เจ๊งมากเจ๊งน้อยกันเป็นแถว

ไม่เจ๊ง ไม่มี

ถึงกระนั้น การอยากอยู่ยาว ก็ยังปรากฏอาการ

ชวนให้วิตกตามๆ กันว่า

อีก 6 เดือนครึ่งข้างหน้า เลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม. จะมีจริงหรือไม่?

รวมถึงเลือกตั้งใหญ่อีก

การเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตย

เป็นอาการผ่องถ่ายมิให้สังคมระเบิดกลางคัน และเป็นการกำหนดและต่ออายุส่วนรวมให้ยืนยงต่อไปได้

ไม่มีการเลือกตั้ง

ไม่เอาประชาธิปไตย

ไม่เอาคนส่วนใหญ่

จะอยู่ไปได้ยังไง?

แล้วอยู่รอดได้จริงหรือ?!

ขรัวตาขำ

QR Code
เกาะติดทุกสถานการณ์จาก Line@matichon ได้ที่นี่
Line Image