อ่านรหัส รัฐประหารปี 2557 ผ่านกระบวนการ ‘เลือกตั้ง’
ในชัยชนะ ในความพ่ายแพ้ จากการเลือกตั้ง ‘ซ่อม’ ไม่ว่าที่เขต 1 ชุมพร ไม่ว่าที่เขต 6 สงขลา ทิ้งร่องรอยของความขัดแย้งเหมือนกับเป็น ซากปรักหักพังจากการสัประยุทธ์
วาทกรรมว่าด้วย ‘การทุจริต’ และ ‘การซื้อ’ ดังขึ้นอย่างกึกก้องจนกลายเป็นผลสะเทือนอย่างลึกซึ้งและกว้างขวาง
การออกมายอมรับของ ส.ว.ระดับ นายวันชัย สอนศิริ เหมือนกับจะเป็นการสารภาพบาปถึงขั้นฟันธงว่า การปฏิวัติ รัฐประหารมิได้เป็นหนทางในการแก้ปัญหาทุจริต
สภาพความเป็นจริงทางการเมืองทำให้คำขวัญที่ชูขึ้นตั้งแต่ก่อนและหลังรัฐประหารที่ว่า ‘ปฏิรูปก่อนการเลือกตั้ง’ เสมอเป็นเพียงน้ำยาบ้วนปากในทางการเมือง
เนื่องจากการทุจริตผ่านกระบวนการ ‘ซื้อเสียง’ เป็นเรื่องอื้อฉาวตั้งแต่เลือกตั้งระดับ ‘ท้องถิ่น’ กระทั่งการเลือกตั้ง ‘ส.ส.’
ที่ว่าสงครามยังไม่จบไม่ควรนับศพทหารจึงคือ ‘เงาสะท้อน’
โดยเฉพาะการออกมาตั้ง ‘ข้อสังเกต’ จากพรรคพลังประชารัฐ และการออกมาปฏิเสธจากพรรคประชาธิปัตย์
ทั้งๆ ที่โพสต์แรกของ น.ส.ปารีณา ไกรคุปต์ ระบุเพียงว่าฝ่ายหนึ่ง ‘ซื้อ’ เก่งกว่า จึงกลายเป็นวิวาทะจนอาจนำไปสู่การฟ้องร้องถึงโรงถึง ศาลด้วยความร้อนแรง
แม้จะมีการลบโพสต์และแก้เกี้ยวออกมาประหนึ่งว่าเป็นการซื้อ ‘ใจ’ ของประชาชนได้เก่งกว่า
กระนั้น สังคมก็มีบทสรุปของตนเอง ขณะที่ ‘อาการ’ ของบางพรรคการเมืองก็ส่อแสดงถึงลักษณะแห่งความหวาดระแวงเสมือนกับกระบวนการของ ‘วัวสันหลังหวะ’
ที่พรรคประชาธิปัตย์ระบุว่าโพสต์ข้อความจาก น.ส.ปารีณา ไกรคุปต์ เป็นความผิดสำเร็จนั้นสะท้อนความเฉียบคมสูงยิ่ง
เพราะ ‘ความหมาย’ ได้ทะลุปรุโปร่งไปแล้วในทาง ‘สังคม’
หากติดตามอ่านข้อสังเกตจาก ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า ประสานกับโพสต์ของ น.ส.ปารีณา ไกรคุปต์ และคำอภิปรายของ นายวันชัย สอนศิริ ในที่ประชุมวุฒิสภา ก็จะได้คำตอบ
เป็นคำตอบถึง ‘การเลือกตั้ง’ เป็นคำตอบถึง ‘รัฐประหาร’
โยงจากในพื้นที่ เขต 1 ชุมพร และ เขต 6 สงขลา ไปยังทุกการ เคลื่อนไหวก่อนและหลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
เท่ากับมอง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ด้วยความกังขา
