| ผู้เขียน | ขรัวตาขำ |
|---|
สถานีนี่นี้…ปัจจุบัน สถานีหน้านั้น…มรณะ
รัฐบาลส่วนใหญ่ในโลก คิดทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อส่วนรวม ยิ่งโลกปัจจุบันเป็นวันของโรคร้าย การร่วมมือร่วมใจที่จะต่อสู้กับภัยพิบัติเฉพาะหน้า จึงเป็นเรื่องเข้าทางและเข้าตีนของรัฐบาล
ปัจจัยความอยู่รอดพื้นฐานของเพื่อนร่วมโลก ยังขึ้นอยู่กับที่อยู่อาศัย อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค และปัจจัยพื้นฐานสาธารณะ ทุกรัฐบาลที่มีสำนึก ความรับผิดชอบ ย่อมสนองตอบประชากรเหล่านั้นด้วยความทะมัดทะแมงและสร้างสรรค์
โลกกำลังเดินทางมาถึง โลกทั้งผองพี่น้องกันจริงๆ มีความเอื้อเฟื้อเกื้อกูลแบ่งปันกัน ไม่เอารัดเอาเปรียบกันจนเกินขอบเขต รักษาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศอย่างเป็นธรรมต่อกัน ปัญหาแรงงานอาจจะเบาบางเหมือนปุยนุ่น ปัญหารบราฆ่าฟันกันอาจจะเหมือนเทศกาลดอกไม้
การคิดลุ่มลึกในทางจินตนาการที่เป็นบวก เป็นสมบัติของนักคิดทุกคนที่ไม่เอาอะไรเข้าตัว เราอาจจะอยู่ท่ามกลาง ลาว เขมร พม่า มาเลเซีย ได้โดยอบอุ่น โดยนัยฉะนี้ การเอื้อเฟื้อแบ่งปัน จะช่วยทุกฝ่ายทุกคนได้มากและดีกว่าอยู่เปล่าๆ
โลกนี้ไม่ใช่โลกของคนสูงอายุอีกต่อไปเป็นยุคของคนหนุ่มสาวที่แสวงหาประสบการณ์ตะกายหาความสำเร็จ เป็นโลกที่มองด้านเดียวไม่ได้ เห็นแค่บ้านหลังเดียวของคนไม่ได้ เพราะยังมีบ้านหลังอื่นๆ อีกเต็มบ้านเต็มเมือง
เราปล่อยให้คนชราเงื้อง่าราคาแพง เข้ามาทำความบอบช้ำให้ประเทศอย่างเมามัน เราลืมกฎ กติกา กฎหมายสามัญ ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เราทั้งถ่อยทั้งทู่ ไม่รู้ทั้งที่ปิดเปลือกตา ติดราคาทั้งที่ขายไม่ออก
และเรามักมีคนเช่นนั้นเป็นคณะรัฐบาลชั่วคราว
รัฐบาลรักษาการ
รัฐบาลกำมะลอ
เสียงกลองเลือกตั้งกำลังดังเข้ามา
กับคนที่คิดไม่เป็นเลย
จะไปเลือกมันเข้ามาทำไม
เข้ามาเป็นขี้ข้า
ยังเสียของ
ขรัวตาขำ
